На празникот на Светиот великомаченик Георгиј - Ѓурѓовден, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Божествена Литургија во храмот посветен на овој светител во населбата Отовица, во Велес. На Литургијата сослужуваа свештеници од велешкото намесништво на епархијата.

На Литургијата присуствуваа голем број верници од Отовица кои традиционално го празнуваат Ѓурѓовден и како слава на местото во коe живеат.  Присутните верници се причестија со Светите Христови дарови, а по завршувањето на Литургијата беше осветен и празничен колач за здравје и спасение на верниците.

Светиот великомаченик Георгиј    

вој славен и победоносен светител беше роден во Кападокија од богати и благочестиви родители. Татко му пострада за Христа, а мајка му се пресели во Палестина. Кога порасна, Георгиј отиде во војска и во својата дваесетта година го стекна чинот трибун и како таков служеше при царот Диоклецијан. Кога овој цар започна страшно гонење на христијаните, Георгиј истапи пред него и одважно исповеда дека е христијанин. Царот го фрли во затвор, па нареди нозете да му ги стават во клади, а на градите да му положат тежок камен. Потоа нареди и го врзаа на тркало под кое имаше штици со големи клинци и така го вртеа додека целото тело не му се направи една голема рана. По ова го закопа во ров, така што надвор од земјата му беше само главата и го остави во ровот три дена и три ноќи. Потоа со помош на некој магионичар му даде да испие смртоносен отров. Но при сите овие маки Георгиј непрестајно Го молеше Бога и Бог веднаш го исцелуваше и на големо одушевување на народот, го спасуваше Својот маченик од смртта. Кога Св. Георгиј воскресна и еден мртовец, тогаш многумина ја примија верата во Христа. Меѓу овие беше и царевата жена Александра и главниот жрец Атанасиј, земјоделецот Гликериј, и Балериј, Донат и Терин. Најпосле царот ги осуди Свети Георгиј и својата жена Александра на смрт со меч. Блажената Александра издивна на губилиштето пред да ја убијат, а Свети Георгиј го убија во 303 година. Безбројни се чудата што се јавија на неговиот гроб. Многубројни се и неговите јавувања во сон и на јаве на многумина коишто го спомнуваат и ја бараат неговата помош до денешен ден. Сиот разгорен од љубов кон Господ Христос, Свети Георгиј без тешкотии остави сѐ заради својата љубов: чин, богатство, царски почести, пријатели и сиот свет. За оваа љубов Господ го награди со венец на невенлива слава на небото и на земјата и со живот вечен во Своето Царство. И го дарува со сила и власт да им помага на оние што го слават и призиваат неговото име во бедите и неволјите.   

Државата Македонија, без одобрение и согласност од сопствениот народ, а со огромен притисок и залагање од надворешни фактори, го промени своето вековно име, по што веднаш следуваа промени на државните меморандуми, печатите и називите на институциите. Планот беше исполнет, но дојде на ред примената и употребата на новото име во секојдневниот живот. За успех на овој план е потребно да се има соодветна маса народ, што очигледно е невозможно вештачки да се набави. Хартијата трпи сè, но она што со векови е врежано во македонските битија е неизбришливо дури и за најголемиот моќник на овој свет. Затоа и се тажни и убедливо немоќни обидите за „пелтечење“ на новото име од државните претставници, па многумина од нив ја кријат својата немоќ зад старите накарадни и комични флоскули „нашата земја“ или „нашиот народ“, кои беа омилена алатка за понижување на Македонците од страна на многубројните амбасадори и заштитници на грчките интереси во светот, за чиј отворен фашизам беа дебело потплатувани. Ноторен факт е дека целата оваа нечесна операција се изврши со помош на манипулации, уцени, закани и заробување на јавното мислење. Но повеќе од јасно е и тоа дека тешко ќе успее промената на македонската сенародна свест, која низ вековите се навикнала правилно да се постави спрема најдрскиот и најсилен окупатор. Впрочем, ова не е одлика само на Македонците.

Историјата ни сведочи дека мнозина во минатото правеле и посилни обиди да ја сменат човечката свест, мнозина вешто ги користеле присилата, манипулацијата, па ако сакате и науката, но и покрај цврстите репресии, успехот бил никаков и незначителен, бидејќи свеста во еден човек е неговото сопствено јас, а тоа, освен со физичка елиминација, нема друг начин да се отстрани. Досега, за среќа, таква напредна хирургија сè уште никој нема измислено и применето. Македонија, при процесот на нејзиното обезличување, изгуби речиси сè, ги изгуби своето достоинство, својата самопочит и својот надворешен углед, а одвнатре, меѓу сопствените граѓани, беше насадена и вкоренета недовербата кон нејзините водачи, без разлика дали доаѓаат од власта или опозицијата. Па, затоа, неприкладни и бадијала се и пофалбите од странските интересенти, и приказните за Нобелови награди, и фатаморганата за регионални лидери, и фалењето на нашиот интергалактички напредок, кога ние Македонците истите ги доживуваме како една обична и лицемерна политичка бесмислица на европските дипломати и кариеристи, кои промената на македонското име ја сметаат за свое големо достигнување, па затоа и со големи букви веќе си го запишале во своите политички животописи и подоцнежни мемоари.

Балаклија, односно Источeн Петок е денот што духовно го обединува градот Велес и неговите жители. Овој ден се прославува како слава на градот Велес, при што центарот на празнувањето е манастирскиот комплекс „Св. Димитриј“ и околните цркви „Св. Петка“ и „Св. Никола“.

И оваа како и сите години наназад, Велешани масовно ги посетија овие три христијански храмови. На овој ден, Митрополитот Повардарски Агатангел, во манастирот „Св. Димитрија“, во сослужение со свештенството од велешкото намесништво, во предвечерјето на празникот чиноначалствуваше со Вечерната Богослужба, а на самиот ден се отслужи Света Божествена Литургија.

Најрадосната вест за православните христијански души, веста за Воскреснието на нашиот Спасител, Господ Исус Христос беше објавена точно на полноќ  во сабота спроти недела низ сите храмови ширум светот.

Милиони верни души ширум целиот свет извикуваа „Навистина Воскресна“!

Централната прослава на празникот над празниците во Повардарската епархија, беше одржана во Соборниот храм „Св. вмч. Пантелејмон“ во Велес, каде Митрополитот Повардарски г. Агатангел ја објави најторжествената и најрадосната вест на Православието.

Во продолжение на празникот беше отслужена Велигденска Воскресна Литургија, каде многубројни верни чеда чекаа до раните утрински часови да се соединат со Господ Исус Христос, примајќи ги Неговите Свети дарови.

Во неделата наутро, се отслужи Вечерна Богослужба со читање на Евангелието на десет разни јазици.

На вториот ден од Воскресението Христово (Светол Понеделник), Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Златоустова литургија во црквата „Св. Петка“ во Кавадарци. На Литургијата сослужуваа повеќе свештенослужители од Кавадарци, а молитвено присуствуваа голем број на верници, кои се причестија со светите Христови дарови. Митрополитот Агатангел, на оваа Литургија, благоволи и го произведе во чин протоереј свештеникот Тане Величковски.

На третиот ден од Воскресението Христово (Светол Вторник), Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Златоустова литургија во црквата „Св. Недела“ во Стојаково. На Литургијата сослужуваа повеќе свештенослужители од гевгелиското намесништво, а молитвено присуствуваа голем број на верници, кои се причестија со светите Христови дарови.

На Велики Петок утрото, кога светата Православна Црква го чествува споменот на погребението на нашиот Господ и Спасител Исус Христос, во храмот „Св. Спас“ во Велес, Митрополитот Агатангел во сослужение со клирици од Велес, ги отслужи Царските Часови и Вечерната богослужба, на која, како што е превидено според типикот, беше изнесена плаштаницата среде храмот. Верниот народ се поклонуваше и ја целиваше плаштаницата и потоа поминуваше под неа, затоа што, за да дојдеме до воскресение, најпрво мораме да поминеме низ гробот Господов - без распетие, страдање и погребение нема воскресение.

Во храмот на Светите просветители Кирил и Методиј, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во вечерните часови на Велики Петок, чиноначалствуваше со богослужбата на Оплакување на постраданиот и погребан, Спасителот Господ Исус Христос на која беа прочитани Пофални  песни на гробот Христов, односно Статии на Велики Петок, а потоа се изнесе светата Плаштаница околу храмот.

Со Света Василиева Литургија на Велики Четврток во храмот „Св. Петка“ во Кавадарци, започна чествувањето на торжествените денови кои му претходат на Христовото Воскресение.  Со Литургијата чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на бројно свештенство од епархијата. По завршувањето на Литургијата беше извршен општ маслосвет, кој се прави за здравје и спасение и исцелување на духовните и телесните болести на сите верници. Митрополитот го поучи насобраниот народ зошто се осветува ова масло и кога и како да го користи ова осветено масло.

На Велики Четврток вечерта, во храмот „Успение на Пресвета Богородица“, Митрополитот Агатангел во сослужение со клирици од Велес, отслужи утрена богослужба на која бea прочитани 12-те страдални евангелија во кои се опишани настаните поврзани со распнувањето и страдањата на нашиот Господ и Спасител Исус Христос.

Главно за овој значаен ден од Страдалната седмица е дека Господ тогаш ги востанови двете суштествени тајни за нашето спасение: Светата евхаристија (на Тајната вечера: „Земете, јадете, ова е телото Мое кое за вас се прекршува за отпуштање на гревовите! Пијте од неа сите. Ова е крвта Моја која за вас и за мнозина се излева за отпуштање на гревовите! Правете го ова во Мој спомен“.) и Исусовата молитва („...Вистина, вистина ви велам: што и да посакате од Отецот во Мое име, ќе ви се даде“ (Јован 16, 23). „И што и да посакате од Отецот во Мое име, ќе ви го направам за да се прослави Отецот во Синот. Ако посакате нешто во Мое име, Јас ќе го направам...“, Јован 14, 13 - 14).

Со други зборови, на Велики Четврток почнува светотаинскиот живот на Црквата. Денот започна со Христовите последни поуки за карактерот на љубовта што треба да ја стекнеме ако сме Негови, Неговото смирение; се памти миењето на нозете на апостолите што го направи Сам: „Ако Јас, Господ и Учител ви ги измив нозете, тогаш сте должни и вие еден на друг да си ги миете нозете“ (Јован 13; 14). А заврши со предавството на Богочовекот Исус Христос на првосвештениците и фарисеите, извршено од Јуда Искариот, еден од бројот на Дванаесеттемина најблиски Христови ученици.