Делото „Молитви покрај езерото“ на владика Николај, напишано во Охрид, е боговдахновена молитвена поезија, рамна на „Химните“ на свети Симеон Новиот Богослов. Овие негови химни пленат со својата искреност, со својата длабочина допираат до срцето на секој читател. Во нив тој на површина ги изнесува духовните проблеми, нивната причина, но наоѓа и одговор и решение за нив. Далеку од западната схоластика, нè повикува назад кон автентичен духовен живот, кон светоотечко размислување, кон Светото Предание.

Со голема болка во срцето Владиката Николај признава дека светот е болен, и тоа, болен од грев, зашто гревот е најголемата болест, од која произлегуваат сите останати; а презирањето на грешниците е презирање на болни. Нè повикува кон грешникот да бидеме милостиви, да го сожалуваме, да се молиме за него, а не да го осудуваме. И непријатели не ги нарекува непријатели, туку има сурови пријатели, кои нè учат како да се ослободиме од приврзаноста кон земното, и да се прилепиме кон Христа и Неговото Небесно царство. Токму тоа е и главната поента на оваа молитвена поезија, да нè врати и упати на вистинскиот Пат, кон Светотроичниот Бог, во љубовните прегратки на Отецот и Синот, и Светиот Дух, од Кого произлегува секое добро и само во Него ја наоѓа својата смисла за постоење.

Оваа книга не е за да се прочита и да се остави, туку да се чита и препрочитува постојано, одново и одново, за наше духовно растење, преродување и преобразување со таворската светлина Христова која ја добиваме во светотаинскиот подвижнички живот во Светата православна црква. Затоа од срце ви ја препорачувам и посакувам да ја имате во вашите библиотеки како псалтир, секојдневна храна на духот и секојдневно четиво.

Благословот Божји нека биде на вас, постојано, сега и секогаш и во вечни векови. Амин!

Митрополит Повардарски г. Агатангел