На празникот на Светото Вознесение Христово, во храмот посветен на Вознесението во Гевгелија беше отслужена Света Божествена Литургија. На Литургијата чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе клирици на епархијата. Традиционално, молитвено присуствуваа голем број верници од градот Гевгелија. На Литургијата, Митрополитот Агатангел благоволи и го произведе во чин протоереј, архиерејскиот намесник од Гевгелија, свештеникот Љупче Миланов. Митрополитот Агатангел, во оваа прилика, во рамките на чествувањето на јубилејот 40 години Повардарска епархија, додели три највисоки одличја на Повардарската епархија - Орден за црковни заслуги, и тоа на: протоереј-ставрофор Марјан Радински, протоереј-ставрофор Миле Штрбевски и протоереј Крсте Шабанов за нивната долгогодишна пастирска дејност. По завршувањето на Литургијата беше осветена вода и беа осветени и прекршени празничните колачи.

Вознесение Христово

Четириесет дена по Воскресението, Спасителот го остварува она што го вети од почетокот. Се врати при Својот Отец за да Го испрати при учениците Духот на Вистината. Оттогаш Христос седи од десната страна на Отецот. Одењето кај Отецот е чин јавен: се случува пред очите на апостолите. Христос се подига во воздухот и облак Го подзема носејќи Го на небото. Последните пораки што им ги дава се подготовки за Педесетницата. Не оддалечувајте се од Ерусалим, туку чекајте го ветувањето од Отецот, за кое сте слушале од Мене! Зашто Јован крштеваше со вода, а вие не по многу дни од денес, ќе бидете крстени со Светиот Дух.

А тие, кога се собраа, Го прашаа велејќи: Во ова време ли го востановуваш, Господи, царството Израилево? И Он им одговори: Не е ваше да ги знаете времињата или годините, што Отецот ги задржал во Своја власт; но ќе примите сила, кога врз вас ќе слезе Светиот Дух; и ќе Ми бидете сведоци и во цела Јудеја и Самарија, и дури до крајот на земјата (Дела 1, 4 - 8). И веднаш, додека гледаа како се крева на небото, двајца мажи во бела облека, всушност ангели, благовестеа за Второто доаѓање на Христос на земјата. Наспроти упатството да не умуваат околу времињата на овие настани, кои се во Божја власт, во првите години па и векови по Вознесението, христијаните очекуваа самите да бидат очевидци на земјата на славната Парусија Господова.