На празникот на пронаоѓањето на чесниот Крст, Митрополитот Повардарски отслужи Света Литургија во храмот „Свето Вознесение Христово“ во Велес. На Литургијата сослужуваа повеќе клирици на Повардарската епархија, а пред чесниот Крст се поклонија голем број верници.

 

На овој ден се празнуваат два настани поврзани со Чесниот Крст: прво, пронаоѓањето на Чесниот Крст на Голгота, и второ, враќањето на Чесниот Крст од Персија во Ерусалим. Обиколувајќи ја Светата Земја Св. царица Елена намисли да го побара Чесниот Крст на Христос. Некој старец Евреин, по име Јуда, единствен знаеше за местото каде што се наоѓаше Крстот, па принуден од царицата изјави дека Крстот е закопан под храмот на Венера, којшто на Голгота го подигна царот Адријан. Царицата нареди и го разурнаа оној идолски храм, па копајќи во длабочина најдоа три крста. Додека царицата беше во недоумение како да го распознае Христовиот Крст, покрај местото поминуваше поворка со мртовец. Тогаш патријархот Макариј рече да ги полагаат крстовите редум врз мртовецот. А кога го ставија врз него третиот крст, покојникот оживе. По тоа познаа дека е тоа вистинскиот Христов крст, чесен и животворен. Потоа го положија врз една болна жена и жената оздраве. Тогаш патријархот го крена крстот за да го види сиот народ, а народот со солзи пееше: „Господи помилуј!“ Царицата Елена направи ковчег од сребро и го положи во него Чесниот Крст. Подоцна, кога царот Хозрој го зазеде Ерусалим, многумина ги одведе во ропство, а Крстот Господов го однесе во Персија. Во Персија Крстот лежеше четиринаесет години. Во 628 година грчкиот цар Ираклиј го победи Хозрој и со слава го поврати Крстот во Ерусалим. Влегувајќи во градот царот Ираклиј го носеше Крстот на своите плеќи. Но одеднаш застана и не можеше да зачекори ни чекор. Патријархот Захариј виде ангел којшто му попречуваше на царот во раскошни облеки да оди под Крстот, по оној пат по којшто Господ одеше бос и понижен. Тоа видение патријархот му го објави на царот. Тогаш царот се слече, па босоног и во бедна облека го зеде Крстот, го изнесе на Голгота и го положи во храмот на Воскресението, на радост и за утеха на целиот христијански свет.

 

 

 

 

 

 

 

ФОТОГАЛЕРИЈА

На 21. 09. 2012 година, на денот кога Светата православна црква го слави раѓањето на Богомајката, Пресвета Богородица, во  Полошкиот манастир посветен на светиот великомаченик Георгиј на Тиквешкото езеро, Митрополитот Агатангел благоволи да ја постриже во мала схима, досегашната искушеничка Драгица со ново име, монахиња Магдалена. 

На вечерната богослужба присуствуваше Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски Г. Г. Стефан, архимандритот Јосиф, како и повеќе игумании од неколку женски манастири од Македонија. Богослужбата започна во 16.00 часот, а по входот, игуманијата Елисеја, водејќи ја под своето расо, ја приведе кандидатката за замонашување пред архиерејот. Митрополитот Агатангел, најпрво ја поучи за монашкиот живот, за сите добри, но и лоши моменти, што се дел од монашкиот живот, но и за наградата која Бог им ја дава на оние кои се откажале, од татко, мајка, брат, сестра, сопруг, сопруга и од сѐ земно заради Христа и Неговото царство. Откако кандидатот потврди дека свесно и доброволно прифаќа да го прими совршениот ангелски живот и дека со Божја помош ќе извршува сè што е предвидено со монашкиот живот, митрополитот ја пострижа и ѝ даде ново име Магдалена.    

Потоа следеше ставање на:

† параман (знак на ангелскиот образ, на нетление и чистота и на земениот благ јарем Христов);

† крст околу вратот (знак на страдањето, понижувањето, плукањето и на сè она што Господ го претрпе за нас);

† подрасник (облека на веселие и духовна радост, за отфрлање на сè плотско, и постојано радување во Христа);

† кожен ремен (за умртвување на страстите на телото и за обновување на духот, за бодрост и внимателност, за запазување на Божјите заповеди);

† расо (риза на спасението и оклоп на правдата за да се оттргне од секоја неправда, и да биде мртов за секое зло дело, но жив за добри дела);

† пана (покривало на смирението и постојано послушание, за да ги одврати своите очи да не гледаат суета);

† сандали (за благовестење на мирот, за да биде брз и трудољубив во секое послушание и добро дело, а бавен во исполнување на својата волја);

† бројаница (меч духовен, којшто е зборот Божји и непрестајната молитва Исусова: „Господи Исусе Христе, Сине Божји,  помилуј ме мене грешниот“);

† крст (штит на верата, за со него да ги гасне распалените стрели на лукавиот);

† запалена свеќа (за со својот чист и добродетелен живот да биде светлина на светот).

На крајот следеше поздравување и честитање со зборовите: Како ти е името, сестро? Нека ти е за радост на ангелите и пораз на демоните!

По вечерната служба беше поставена трпеза за сите присутни на овој свет чин.

По молитвите на пресвета Богородица, заштитничка и игуманија на сите манастири, Господ да ни даде уште монаси и монахињи, по чиишто молитви се одржува светот.

Сестро Магдалена, спасувај се во монашки чин!