На 30. 08. 2016 година, се упокои во Господа протоереј-ставрофор Стојко Ристовски, долгогодишен клирик и секретар на Повардарската епархија.

Митрополитот Повардарски г. Агатангел чиноначалствуваше со Заупокоената Литургија во црквата „Рождество на Пресвета Богородица“ во Скопје, на која се принесоа молитви за покој на душата на протоереј-ставрофор Стојко Ристовски. По Литургијата беше извршено опело во кое сослужуваа повеќе свештенослужители од Скопската и Повардарската епархија.

- Протоереј-ставрофорот Стојко Ристовски како секретар од самото формирање на Повардарската епархија, сецело, со духовен вознес, беше оддаден на уредувањето на црквите и манастирите во Епархијата и при изградбата на Епархиската зграда. Тој многупати на своите плеќи го носеше целиот товар за благолепието и благосостојбата во Епархијата, истакна Митрополитот Агатангел.

Тој беше погребан во манастирот „Св. Архангел Михаил“ во село Теово, под чие ктиторство и се изгради овој манастир.

На празникот на Успението на Пресвета Богородица или како што уште го нарекуваме и Второ Воскресение, македонскиот народ повторно силно ја демонстрираше својата силна православна вера, својот вистински православен христијански дух, посетувајќи ги масовно храмовите низ целата држава, поклонувајќи се и просејќи благослов од Мајката Божја за застапништво пред престолот на Севишниот Бог. Недогледната колона од луѓе пред храмот на Успението на Мајката Божја во Велес, кои смирено го чекаа својот ред за да ја целиваат плаштаницата на Пресвета Богородица, поставена во средината на храмот, големиот број на верници кои молитвено го исчекуваа принесувањето на Светите Христови дарови за да се соединат со Христос, вистинскиот Бог, велелепните и ангелски звуци на црковниот хор „Св. Вмч. Пантелејмон“ од Велес, се моментите кои, на овој торжествен празник, во целост ни ја покажуваат вистинската димензија на православната вера, како единствен и непобитен извор на нашата духовност и на нашето спасение.

Чествувањето во Велес, започна на 27. 08. 2016 со Вечерна Богослужба, во црквата „Успение на Пресвета Богородица“ на која служеа свештенослужители од градот Велес. Во  средината на храмот беше изложена плаштаницата, на која е изобразено погребението на Пресвета Богородица. Централниот настан на чествувањето беше Светата Божествена Литургија следниот ден со која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на бројно свештенство од градот Велес. На 26. 08. 2016 (петок), поради големиот број на верници кој го посетуваат храмот на Успението во Велес, беше отслужен Молебен со Акатист на Пресвета Богородица.

На големиот христијански празник, Преображение на Господ Исус Христос, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители, отслужи Света Божествена Литургија во манастирот „Свети Ѓорѓи“ во Неготино. На крајот на Литургијата, Митрополитот заедно со свештенослужителите пристапија на средината на храмот, каде што извршија осветување и благословување на грозјето.

 Се известуваат сите верници од градот Велес дека во чест на еден од најторжествените празници во животот на Светата црква, Успението на Мајката Божја, кое уште се нарекува и Второ Воскресение, на 26. 08. 2016 (петок), на Вечерна Богослужба во црквата „Успение на Пресвета Богородица“, со почеток во 19 часот, ќе биде отслужен Молебен канон на Пресвета Богородица со читање на Богородичниот Акатист, на која сите верници ќе можат да принесат петолебие за здравје и благосостојба. На Богослужбата ќе присуствува Митрополитот Повардарски г. Агатангел, заедно со сите свештенослужители од градот Велес.

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Животот на Пресвета Богородица и нејзините чудотворни икони“. Ова ново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ го преведе дипломираниот теолог Гонца Запрова Анастасова. Во оваа книга, како што гласи и самиот наслов, се опишани сите најзначајни моменти од земниот живот на Богомајката, како и сите чудеса на Пресвета Богородица кои се поврзани со нејзините икони.

Во прилог можете да го прочитате и предговорот на оваа книга.

Предговор на книгата

Примајќи на Себе човечка природа, Бог преку раѓањето од Пресвета Богородица влегува во одреден момент на човечката историја. Исус Христос е историска личност, која се раѓа во конкретна епоха, и во конкретно место од мајка, чијшто родослов води до племето Давидово. Според тоа, Самиот Исус Христос е јудеец по раѓање. Самото Негово име е синтеза од два јазика, од две традиции: Исус – е еврејско име (Јешуа) и означува „Спасител“, а Христос е грчка придавка и означува „помазаник“. Соединувајќи ги овие две имиња, Светата Црква истовремено укажува дека Он е историска личност – човек, и Помазаник Божји, Син Божји, односно – Богочовек. Да се зборува за Христос, без да спомне Пресвета Богородица е незамисливо, како што не може да се зборува за Богородица, без да се спомне Нејзиниот Син, а наш Спасител, Господ Исус Христос. Темата за Богородица, потврдена во борбата против несторијаните, е тема пред сѐ христолошка, така што, секој кој го одрекува Богомајчинството на Марија Дева, го отфрла и воплотувањето на Синот Божји, во личноста на Богочовекот Исус Христос.

Во Светото Писмо има малку спомнувања за Пресвета Богородица. Во Стариот Завет се спомнува во пророштвото на пророкот Исаија, кој вели дека „девојка ќе зачне и ќе роди син“, алудирајќи на Марија Дева. Во Новиот Завет има неколку стихови во кои се спомнува „Мајката на Исуса“. Во Евангелијата според Матеј и Лука детално се зборува за Марија, Мајката на Исуса во врска со раѓањето на Исуса од неа (Мат. 1,18-25; Лука 1,26-38). Во Евангелието според Лука, Марија и Јосиф се спомнуваат во раскажувањето за проповедта на дванаесетгодишниот Исус во храмот (Лука 2,41-51). Сите три синоптички Евангелија содржат раскажување за тоа, кога Мајката и браќата Исусови дошле кај Него и го молеле да се сретнат со Него, но Исус, укажувајќи на учениците кои седеле до Него, им рекол: „Мојата мајка и Моите браќа се оние, што го слушаат словото Божјо и го исполнуваат“ (Мат. 12,49-50; Марко 3,31-35; Лука 8,19-21). Во Евангелието според Јован Мајката на Исуса присуствува на првото чудо Исусово во Кана Галилејска (Јован 2,1-11). Во истото Евангелие се зборува за тоа, дека Мајката на Исуса стоела под Неговиот крст (Јован 19,25-27). Со овие стихови се исцрпува спомнувањето на Мајката Божја во Евангелијата. За нејзината улога во апостолската заедница не се зборува ни во Делата апостолски ни во Посланијата на апостолите.

Во вториот век свети Иринеј Лионски вели дека, како што Христос станал нов Адам, така и Марија станала нова Ева, за да го поправи и исцели непослушанието на Ева и да му го отвори на човештвото патот кон спасението. Црковните писатели од 2-3 век нееднаш го спомнуваат девството на Пресвета Богородица. Па така, во втори век, свети Игнатиј Богоносец го спомнува девството на Марија во бројот на трите тајни кои биле скриени од ѓаволот: „Од кнезот на овој век било скриено девството на Марија и нејзиното раѓање, како и смртта на Господа, три достославни тајни, кои се извршиле во Божјото молчење“. Свети Јустин Философ во полемиката со Трифон Јудеецот настојува на тоа дека Исус е роден од девојка, а не од млада жена. Ориген го заштитува девственото раѓање на Марија од нападите на незнабожецот Целс.

Свети Јован Златоуст (4 век) во толкувањето на Евангелието според Матеј вели дека Јосиф „не сакал да ја познае Дева откако таа чудесно станала Мајка и се удостоила да роди на нечуен начин и да произведе необичен плод“. Златоуст го смета како доказ за нејзиното девство фактот што, умирајќи на Крстот, Исус ја доверил мајка си „како немажена“ на својот ученик, а за поимот „браќа“ смета дека е употребен во смисла на „роднини“.

Разјаснувајќи го терминот „Богородица“, светиот Јован Дамаскин пишува: „Светата Дева ја прославуваме како Богородица во посебна и вистинска смисла. Бидејќи како што Родениот од неа е вистински Бог, така и Онаа која го роди вистинскиот Бог, од неа воплотениот – е вистинска Богородица. Ние велиме дека Бог се родил од неа не во таа смисла, дека Божеството на Словото од неа добило почеток, туку во тоа, дека Самото Божјо Слово, пред вековите, надвор од времето од Отца родено, Кое беспочетно и вечно со Отецот и Духот пребива во последните денови (Евр. 1,2) заради нашето спасение се всели во утробата на Света Дева и од Неа без промена се воплоти и се роди. Бидејќи Светата Дева не роди прост човек, туку Бога вистинскиот, не просто Бога, туку Бога воплотениот, не таков кој од небото донел тело и кое поминало низ неа, како низ канал, туку Кој прими од неа едносушна со нас плот, и кој ја прими во својата Ипостас... Оттука, справедливо и вистински Светата Марија ја нарекуваме Богородица“.

Почитувањето на Пресвета Богородица е дел од Свештеното Предание на Црквата, жив духовен опит од самиот нејзин почеток, па до крајот на вековите. Со пророчките зборови „и ете отсега ќе ме ублажуваат сите родови“, самата Мајка Божја ни укажува дека нејзините верни чеда, оние кои вистински и правилно веруваат и живеат, ќе се познаваат по тоа што ја почитуваат и Мајката на нашиот Спасител, Господ Исус Христос.

Оваа книга ја издаваме во нејзина чест, за да може секој подобро да го изучи нејзиниот живот, да научи нешто за најзините празници и нејзините чудотворни икони. 

По Нејзините топли мајчински молитви, Господ да ни ја закрилува Црквата, да ни го умножува духовното стадо, и да ги спаси сите кои правилно Го слават Бога и Неговата Пресвета Мајка, Пресвета Богородица.

Митрополит Повардарски

+Агатангел

 

На 8 и 9 август 2016 година, Велес го чествуваше споменот на својот патрон и заштитник, светиот великомаченик Пантелејмон. По седми пат чествувањето на овој празник беше одбележано и како официјален празник на градот Велес, откако со одлука од Советот на град Велес, празникот на Светиот вмч. Пантелејмон почна да се чествува како официјален празник на градот, и покрај тоа што жителите на градот Велес неговата закрила ја чувствуваат многу одамна, за што сведочи и изградбата на Соборниот храм на Повардарската епархија, посветен на овој светител, по чии молитви, градот бил спасен од страшната чума која се појавила во XIX век.

Утредента на самиот празник, како централен настан на празнувањето, беше отслужена Божествена Литургија со која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на бројно свештенство од целата епархија. На Литургијата присуствуваа голем број верници од Велес, а и по нејзиното завршување, не престануваа реки од народ да се движат кон Соборниот храм  за да му се поклонат на својот закрилник, светиот Пантелејмон.

Кратко житие на Светиот великомаченик Пантелејмон

Родум од Никомидија, од мајка христијанка и татко незнабожец. Мајка му се викаше Евула, а татко му Евсторгиј. Како момче ја изучи лекарската наука. Свештеникот Ермолај го повика кај себе, го научи на верата во Христа и го крсти. Пантелејмон чудотворно излечи еден слеп когошто другите лекари залудно го лечеле: го излечи со името на Христос и го крсти. Од завист лекарите го обвинија дека е христијанин, па Пантелејмон излезе на суд пред царот Максимијан. „Со телото застана пред земниот цар, а со умот стоеше пред Царот небесен“. Тој слободно изјави дека е христијанин и пред очите на царот излечи еден фатен човек од долгогодишна болест. Ова чудо ги привлече кон Христа многубројни незнабожци. Царот го подложи Пантелејмон на маки, но Господ му се јави на светителот неколкупати и го избави цел и неповреден. Тогаш пострада и Свети Ермолај заедно со Ермип и Ермократ. Кога беше осуден на смрт, Пантелејмон клекна на молитва. Во тој миг џелатот го мавна со меч по вратот, а мечот се скрши како да беше од восок. И џелатот не можеше да го погуби додека светителот не ја заврши својата молитва и самиот не рече да го заколат. Неговите мошти станаа исцелителни. Свети Пантелејмон беше заклан под некоја маслинка, којашто потоа целата се закити со плод. Името Пантелејмон значи „семилостив“. Семилостивиот Бог ја прими неговата праведна душа и го прослави меѓу Своите големи светители. Овој прекрасен маченик пострада чесно за Христа во својата младост, на 27 јули 304 година. Свети Пантелејмон се повикува при молитвите на водоосветување и елејоосветување (осветување на масло) заедно со Свети Ермолај и останатите бесребреници и чудотворци. Најубавиот храм посветен на овој светител се наоѓа на Света Гора.