†АГАТАНГЕЛ

По милоста Божја,

Митрополит Повардарски, до свештенослужителите,

монаштвото, и до сите верни чеда на

Македонската православна црква - Охридска архиепископија,

односно Повардарската епархија, а по повод

 Рождеството Христово - Божик,

испраќа Архипастирски благослов и мир од Бога, поздравувајќи ги со

величенствениот и торжествен поздрав,

Христос се роди!

Драги браќа и сестри!

Преку воплотувањето на Господа Исуса Христа, Самиот Троичен Бог ни се објави и ни се откри на единствен и неповторлив начин. Творецот на сé видливо и невидливо, Кој соединува сè што е прекрасно и величествено, се роди од пречистата и непорочна Дева и на тој начин стана еден од нас. Заради тоа, ние денес, на Божик, го празнуваме Рождеството Христово со голема љубов и торжественост во срцето, со искрена радост и благодарност во нашите души, зашто преку раѓањето и воплотувањето на Словото Божјо, нам и на целото Божјо создание, ни беше подарена нова блага вест, неслушната и неповторлива во историјата на целото човештво.

Возљубени мои духовни чеда!

Неможно е да се достигнат Небесата без Божја помош и застапништво. Ние, луѓето, ограничени и обременети со грев, не можеме само со свои сопствени сили да го видиме Бога Онаков Каков што Е, во сета Негова совршеност и убавина. Затоа, човекољубивиот Бог, полн со совршена љубов и вистина, благоизволи да се спушти до нас, да стане човек, и преку таа возвишена тајна, да му даде можност на секое човечко создание да се воздигне и да се уподоби на Бога. Бог го земал телото на човек, не само за да нè поучи на нешто и да ни остави заповеди кои ќе бидат запишани во Книга, која ќе биде поставена и заборавена на полиците во библиотеките. Бог се воплотил, за ние да се соединиме со Него, за да не постои растојание меѓу Бога и луѓето, за Бог и човекот да бидат едно. Како што Бог го примил на Себе човечкото тело, така и ние преку причестувањето со Светите Христови Тајни Го примаме во себе Божественото тело. И како што рекол преподобниот Ефрем Сирин: „на Божик, се случува чудесна и неискажлива размена меѓу Бога и човекот: ние Му ја даваме на Бога нашата човечка плот, а Господ ни Го дава целото Свое Божество, Кое се соединува со нас, навлегува во секој дел од нашето тело, ја обожува целата наша човечка природа - и материјалната и духовната - и ни помага нам да бидеме нови луѓе, кои се создадени не само според образот, но и според подобието Божјо“.

Драги браќа и сестри!

Величенствениот Бог, со Неговото воплотување, ни ја покажа Својата огромна љубов, ни го покажа Своето разбирање, простување и милосрдие. Синот Божји, со Неговото раѓање од Девојка, покажа дека верува во човекот и во неговите духовни капацитети.

Христос ни го посведочи смирението и Божјата љубов, и истовремено ни овозможи да разбереме колку можеме да бидеме велики и колку е длабока и спасоносна Божјата промисла. Ние, сега можеме да го гледаме светот во кој живееме не како мртов материјал, а како нешто што е повикано да се преобрази и да стане видлива потврда за силата Божја.

Каква слава, каква радост и надеж! Торжествено и со љубов да го воспееме Христовото раѓање, зашто тоа за нас е вечен живот уште овде на земјата и тоа е слава на целото создание во вечноста на Небесата.

Верни чеда на Македонската православна црква!

Бескрајно сме му благодарни на Бога што бевме удостоени како македонски православен народ, со многу љубов и посветеност, да ја прославиме 1100 - годишнината од блажената смрт на нашиот македонски духовен великан - Светиот Климент Охридскиот Чудотворец. Во оваа Светиклиментова година, имавме можност како библиски народ да се потсетиме на големата жртва, на огромното дело, кое како духовно наследство ни беше оставено од страна на овој наш македонски патријарх. Доблестите на љубовта, трудољубивоста, трпението, почитта кон другиот, вистинската просвета и духовниот напредок, што како народ ги бевме примиле и научиле од св. Климента, се вечни вредности врз кои почива светот. Ние сме генерација која треба да ги дополни и да изгради нови човечки и житејски вредности, кои ќе ги стави во духовната ризница на нашиот македонски народ и со радост и љубов ќе ги пренесе на нашите идни генерации. Во овие тешки времиња за нашиот народ и за нашата татковина, божикните празници и нивната длабока духовна смисла, да ги искористиме како одлична можност за сопствено преиспитување, преумување и умудрување. Божикниот период е вистинското време за престанок на омразата и за надминување на сите меѓусебни поделби. Божик 2017-та нека биде нов почеток во нашите животи. Време е да си подадеме рака и конечно да се сплотиме како македонски православен народ. Доволно се имаме нагледано, и ние и нашите предци, рушење и страдање предизвикано од меѓусебна нетрпеливост, омраза и неразбирање. Гарант и подлога за секој национален успех е токму народното единство и меѓусебното почитување. Дојдено е времето кога ќе треба да се надминеме себе си и својата себичност и ќе мораме да ја извојуваме духовната битка против поделбите, омразите и недоразбирањата. Мораме да имаме предвид дека скапо сме платени и ние и нашата слобода. Во овие моменти важен е поединецот, но поважно е општеството. Македонија била, е и ќе биде наша единствена радост и наша единствена татковина. Со силата на воплотениот Христос, преку застапништвото на Неговата Света Мајка - Богородица и по молитвите на Свети Климента и на сите македонски светители да ги усвоиме сите спасоносни добродетели и заедно како народ Божји, во радост, мир и благосостојба да ги поминеме Божикните празници и со нови духовни сили, преобразени и духовно очистени, да влеземе во новото 2017-то лето Господово.

Христос се роди, навистина се роди!

Божик 2017-то лето Господово

На 25. 12. 2016 г., во Неделата на Светите Праотци, празнувајќи го и споменот на Светиот Спиридон, Тримитундскиот Чудотворец, во храмот Рождество на Пресвета Богородица во Битола, со Божествена Литургија беше одбележан јубилејот од 35 години Архиерејско служење на Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар.

Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан зеде молитвено учество на Литургијата, на која чиноначалствуваше Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар, во сослужение на архиереите: Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Повардарски г. Агатангел, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, Неговото Преосвештенство Епископот Хераклејски г. Климент, архимандритот Нектариј (од манастирот Св. Наум Охридски), архимандритот Никола (од манастирот Св. Никола, Мариово), протоереј-ставрофор Јован Таковски, протоереј-ставрофор Никола Грамбозов, протоереј-ставрофор Благоја Станкоски, архиерејскиот намесник Димитар Михајловски, протоереите Трајче Петковски, Кирил Трајковски и Зоран Димовски, протоѓаконите Антонио Дујовски, Влатко Стоименов, Дени Насков и ѓаконите Драган Ѓорѓиевски, Гоце Делев, Јове Тренчевски.

Повеќе информации за овоj настан на сајтот на Преспанско-пелагониската епархија.

На 22. 12. 2016 година, во манастирот „Пресвета Богородица - Пречиста“ во Кичево, на празникот Зачнување на св. Ана, а по повод четириесет дневниот помен за игуманијата Агнија, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, во сослужение на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, архимандритот Нектариј, протореј-ставрофор Димче Ѓорѓиески, протоереите Стевчо Тошевски, Никола Христоски и Игор Никовски и свештениците Борислав Бобевски и Александар Матески. По завршувањето на Литургијата, беше извршен Парастос, а Митрополитот Агатангел се обрати пред верниот народ со пригодно слово, во кое изнесе пофални зборови за подвигот на Мати Агнија, со кој таа достојно го изоде патот на спасението и ја заврши овоземната борба.

„Вистината на сè како правило на верата, образец на кротоста и учител на воздржливоста те покажа на стадото твое; заради тоа си го придобил со смирението – возвишеното, а со сиромаштвото – богатството; оче свештеноначалниче Никола, моли Го Христа Бога да ги спаси нашите души“ (тропар на свети Никола Мирликиски Чудотворец).

На 19. 12. 2016 година, кога го прославуваме споменот на светиот Никола Чудотворец архиепископ Мирликиски, ревносниот поборник на вистината и учесник на Првиот вселенски собор, во храмот посветен на овој светител во Велес, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе свештенослужители. На Литургијата присуствуваа мноштво верници, кои дојдоа да го чествуваат светиот Николај, чиј култ во цела Македонија, и воопшто во целиот православен свет е многу голем.

Oвој славен светител, когошто и денес го слават по сиот свет, им беше единец син на своите богати и угледни родители, Теофан и Нона, жители на градот Патара во Ликија. Бидејќи им беше син единец даруван од Бога, тие Му го посветија на Бога, принесувајќи Му така дар. Знаењето за духовниот живот Св. Николај го стекна преку својот чичко Николај, епископот Патарски, и се замонаши во манастирот „Новиот Сион“, основан од тој негов чичко. По смртта на родителите Николај им го раздаде наследениот имот на сиромасите и ништо не задржа за себе.

Додека беше свештеник во Патара тој многу се прочу со делата на својата милостиња, иако ги криеше грижливо, за да го исполни зборот Господов: „Да не знае твојата лева рака што прави твојата десна рака“ (Матеј 6, 3). Кога се предаде на самотност и на безмолвие, мислејќи така да проживее до смртта, му дојде глас одозгора: „Појди на подвиг меѓу народот, ако сакаш да бидеш од Мене овенчан.“ Веднаш потоа според чудесната Божја Промисла беше избран за епископ на градот Мир во Ликија. Милостив, мудар, неустрашлив. Св. Николај му беше вистински добар пастир на своето стадо. За време на гонењето на христијаните под Диоклецијан и Максимијан го фрлија во затвор, но тој и во затворот ги поучуваше луѓето на законот Божји.

Присуствуваше на Првиот Вселенски Собор во Никеја и од голема ревност за вистината го удри еретикот Ариј. За ова дело го отстранија од Соборот и од архиерејската служба, сѐ додека на неколкумина од првите архиереи на Соборот не им се јавија Самиот Господ Христос и Пресвета Богородица и не го објавија своето благоволение кон Николај. Чувар на Божествената вистина, овој чудесен Божји светител беше и одважен заштитник на правдата меѓу луѓето. На двапати спаси по тројца луѓе од незаслужена смртна казна.

Милостив, вистинољубив и праведен, одеше меѓу луѓето небаре ангел Божји. Уште за време на животот луѓето го сметаа за светител и го повикуваа на помош во маки и неволји и им се јавуваше во сон и на јаве на тие што го повикуваа, еднакво лесно дали се блиску или далеку, и им помагаше. Од неговото лице блескаше светлина како од лицето Мојсеево, па и со самата своја појава им носеше на луѓето утеха, мир и добра волја. На старост малку се разболе и се упокои во Господа, многустрадален и многуплоден, за вечно да се весели во Небесното Царство продолжувајќи да чудотвори на земјата, помагајќи им на верните и прославувајќи Го својот Бог. Се упокои на 6 декември 343 година.

На денот кога Светата православна црква го чествува споменот на Светата великомаченичка Варвара, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Божествена Литургија во храмот „Св. Козма и Дамјан“ во Велес. На Литургијата сослужуваа свештенослужители од велешкото намесништво на Повардарската епархија. Верниот народ се причести со Светите Христови дарови.

 Светата великомаченичка Варвара

Таткото на оваа славна Христова следбеничка, којашто на млади години се вневести за Христа, се викаше Диоскор и беше познат според положбата и богатството во градот Илиопол Мисирски, а во верата беше незнабожец. Својата ќерка единица, мудра во умот и убава во ликот, Диоскор ја затвори во висока кула, ја опкружи со секакви удобности, ѝ даде слугинки да ја служат, ѝ постави идоли за поклонување, ѝ изгради бања со два прозорци. Гледајќи ги низ прозорецот земјата долу и ѕвезденото небо во висините, на Варвара ѝ се отвори умот со Божествената благодат, па Го позна единствениот вистински Бог и Создател, иако немаше никого од луѓето за учител во тоа. А кога нејзиниот татко еднаш се оддалечи од градот, таа излезе од кулата и по Божја Промисла се сретна со некои христијанки коишто ѝ ја јавија вистината на Христовата вера. Срцето на Варвара пламна со љубов кон Господ Христос. Таа нареди да се пресече и трет прозорец на бањата за да бидат трите прозорци симбол на Света Троица; на една карпа во бањата нацрта со прстот крст и крстот се вдлаби во каменот како врежан со железо; од нејзините стапала на подот од бањата избиваше извор со вода којашто подоцна на мнозина им донесе исцеление од болестите. Кога дозна Диоскор за верата на својата ќерка, сурово ја биеше, ја протера од кулата и ја гонеше за да ја убие. Карпата се отвори и ја скри Вравара од суровиот татко. Кога му се јави повторно, татко ѝ ја однесе пред началникот Мартијан, на кого што му ја предаде за мачење. Невината Варвара ја расоблекоа и ја биеја, додека целото тело не ѝ го прекрија во рани и крв. Во затворот ѝ се јави Самиот Господ со ангели и ја исцели. Кога го виде тоа една жена Јулијанија и самата посака мачеништво. Обете беа ужасно мачени и со исмевање ги водеа по градот. Им ги отсекоа градите и од нив истече многу крв. Најпосле ги изведоа на губилиште, каде што таткото самиот си ја закла ќерката, а војниците ја заклаа Јулијанија. Истиот тој ден удри гом во куќата на Диоскор и ги уби него и Мартијан. Света Варвара пострада во 306 година. Нејзините чудотворни мошти почиваат во Киев. Прославена во Небесното Царство, Св. Варвара многупати им се јавува на мнозина, понекогаш сама, а понекогаш со Пресвета Богородица.