ИНТЕРВЈУ СО МИТРОПОЛИТОТ ПОВАРДАРСКИ Г. АГАТАНГЕЛ

Во Кавадарци ќе блесне храмот „Св. Преподобна Параскева“

Новиот храм кој кавадарчани го посветија на заштитничката на градот, Света Петка, ќе биде осветен в недела на 18 октомври. Во византиски стил, како што доликува на традицијата, во центарот на Кавадарци, со благослов на МПЦ ја изгради искусната тајфа на мајсторот Ристо Гроздановски од Мала Преспа, Албанија составена од деветмина мајстори специјалисти за ѕидање со камен. Токму новата црква е поводот за разговор со надлежниот архиереј на Повардарската епархија, митрополитот Агатангел.  

Ваше преосвештенство може ли најпрво да ни објасните која била Св. Петка и што значи да се биде светител?

Преподобната мајка наша Параскева - Петка е родена во Рим од благочестиви родители, кои ревносно ги исполнувале христијанските заповеди. Од најрано детство Параскева била подучувана во Христовата спасоносна наука, а кога научила да чита, Светото писмо било нејзиното омилено четиво. Таа уште од мала помагала во домот Божји, па честопати во тишината од храмот се оддавала на молитви и славословија кон Бога. Кога починале нејзините родители, младата Параскева одлучила целиот свој имот наследен од нив да го раздели на сиромаси и да се замонаши. Откако се замонашила, ослободена од земните грижи, со голема ревност му служела на Бога и го проповедала Воскреснатиот Христос на незнабожците. Иако во тоа време христијанството било жестоко прогонувано од римските државни власти, младата проповедничка Параскева, со својата проповед и вистинољубие многумина привела кон верата во вистинскиот Бог. Нејзиниот мисионерски успех не останал незабележан и од нечестивите владетели, кои имале многу неуспешни настојувања за да ја повредат и да ѝ наштетат на светителката, но исто така безбројни биле и Божјите чуда преку кои била заштитувана и избавувана од многу невољи и опасности. Сепак, во 140 г. по Рождеството Христово, преподобната мајка наша Параскева - Петка била удостоена со маченичка смрт и нејзината душа се населила во блажените почивалишта на небесата, од каде го продолжила своето молитвено застапништво пред престолот на Севишниот Бог за оние кои сесрдно ја бараат нејзината помош и закрила. Православните христијани преку духовен подвиг, кој подразбира постојано покајание, чинење на добри дела и раснење во заедницата на љубовта, напредуваат кон совршенството Божјо, односно кон светоста. „Бидете свети, како што е свет вашиот Отец Небесен" е директна заповед и насока од Господа Исуса Христа кон Апостолите. Апостолите, пак, ваквиот спасоносен наук ѝ го пренеле на Црквата и на нејзините членови. Луѓето, кои по милоста Бо'ја вкусиле од Неговото совршенство ние ги нарекуваме светители. Светителите се урнекот на кој ние овдешните христијани се угледуваме. Тие постојано ни сведочат дека спасението и избавувањето од прегратките на гревот, односно достигањето на личноста Христова се реални и остварливи за секој од нас посебно. „Еден е свет, Господ Исус Христос", а преку Него и во Него сиот народ Божји се здобива со светост по благодат. На светост е повикан секој христијанин, кој примил Свето крштение, светоста е достапна за секој кој има волја да истаре во љубовта и милосрдието кон својот ближен.

Што ќе преставува храмот „Св. Преподобна Параскева" за православните Кавадарчани?

Животот на св. Параскева - Петка за нас христијаните е скапоцен извор за духовна поука. Само од овие неколку зборови со кои претходно го прераскажавме во кратки црти нејзиното житие, согледуваме дека токму храмот Божји е вистинското училиште за верата и побожноста и дека тој истовремено е и лечилиште за човечките душевни и телесни слабости. Храмот е Божјиот дом, во него невидливо присуствува Бог Кој е извор на сите добродетели. Храмот е местото каде се облагородува духот и срцето човечко. Овде се наоѓа вистинското училиште кое на семејството може да му подари добри и вредни деца, на општеството милосрдни и правдољубиви членови, а на татковината чесни и родољубиви граѓани. Храмот е местото каде се учат и утврдуваат верата и љубовта, чистотата и моралот, добрината и правдата, милосрдието и добрите дела. Без овие доблести човештвото не може да постои. Затоа блажени се оние луѓе, наши сакани и ценети браќа и сестри, кои жртвуваат дел од себе за подигање и за одржување на Божјите храмови. Рековме дека храмот Божји не е само училиште на духот и на срцето, туку е и лечилиште за сите човечки слабости. Во храмот се извршуваат величенствените и спасоносни Христови тајни, како што се покајанието, исповедта, причеста и др. Преку нив верните добиваат утеха и олеснување на своите маки, болки и страдања. Преку овие Свети тајни слабите стануваат силни, а сиромашните духовно богати. Преку нив насилниците се скротуваат, горделивите се смируваат. Тие му даваат сила на немоќниот човечки дух за да извршува величенствени духовни подвизи. Во храмот се здобива духовното совршенство и светоста. Свети и чисти се молитвите и на светата преподобна Параскева - Петка. Безброј ќе бидат луѓето кои со нејзиното молитвено посредување ќе излегуваат од храмот душевно и телесно излекувани, исполнети со духовна радост. Оти и за време на нејзиниот земен живот најсаканото дело ѝ било да им прави добро на ближните и да им помага на оние што страдаат.

Која е Вашата порака до жителите на Кавадарци?

Драги браќа и сестри Кавадарчани! Потребно е почесто да го посетуваме Божјиот храм поради поука и благослов. Само оние кои морално се подигаат и се изградуваат во Божјиот храм, ќе расцветаат во вистина, ќе здобијат христијански добродетели и благодатни дарови. Секој човек токму во Божјиот храм ќе најде тивко пристаниште за спасение и избавување од свирепите животни бури. Овде е местото за наше духовно богатење. Секоја недела и секој празник ревносно да доаѓаме во новоосветениот храм и пред сé на Бога да му благодариме за сите добрини што од Него ги добиваме и да го измолиме она што ни е потребно во животот. Тука, во храмот со детска чистота да му ги искажеме на Бога сите свои неволји, болки и страдања, целосно да му го откриеме срцето на Бога. Таа и таквата молитва сигурно ќе ја придобие Божја милост и Неговата семоќна благодат.

Возљубени Кавадарчани! Господ Бог нека Ви подари љубов, добра мисла, мудрост, знаење и цврста вера налик на овој велелепен Божји храм, кој очекуваме да се претвори во цврста духовна тврдина и отворена книга на Божјите вистини. Во оваа наша добра намера нека ни помогне и посредништвото и молитвеното застапништво на света преподобна Параскева - Петка, која никогаш низ вековите не ги оставила без нејзина помош оние кои сесрдно ја молеле.

Божјиот благослов нека биде со сите Вас сега и секогаш и во вечни векови. Амин!

Покров на Пресвета Богородица

Отсекогаш Црквата ја прославува Пресвета Богородица како покровителка и заштитничка на христијанскиот род, Којашто со своите претстателски молитви Го смилостивува Бога кон нас грешните. Помошта на Пресвета Богородица како кон поединци така и кон народите, како во мир така и во војна, како во монашките пустини така и во многужителните градови се покажала очигледна безброј пати. Настанот којшто Црквата го споменува и празнува денес го докажува тоа неотстапно покровителство на Пресветата Дева над христијанскиот род. На 1 октомври 911 година во времето на царот Лав Мудриот (или Философ), имаше сеноќно бдение во Богородичната црква Влахерна во Цариград. Црквата беше преполна со народ. Во задниот дел стоеше Св. Андреј Јуродив со својот ученик Епифаниј. Во четвртиот час од ноќта над народот се појави Пресвета Богородица со распрострен омофор на рацете и со таа облека како да го покриваше народот. Беше облечена во златна порфира и целата блескаше во неискажлив сјај, опкружена со апостоли, светители, маченици и девици. Гледајќи го тоа видение Св. Андреј му покажа со рака на блажениот Епифаниј и го праша: „Ја гледаш ли, брате, Царицата и Госпоѓата над сите, како се моли за сиот свет?“ Епифаниј одговори: „Ја гледам и се ужаснувам!“ Заради ова се востанови ова празнување, за да нѐ потсетува како на тој настан така и на постојаното покровителство на Пресвета Богородица, кога тоа Нејзино покровителство, тој покров молитвено го бараме кога сме во неволја.

На 11. 10. 2015 година (недела), Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе свештеници од Велес, отслужи Света Божествена Литургија во Соборниот храм на Повардарската епархија „Св. вмч. Пантелејмон“ во Велес.

Излезе од печат единаесетиот број од илустрираната едиција „Библиски Настани“, со работен наслов Семоќниот Спасител , во кој е обработен третиот дел од трилогијата посветена на Господ Исус Христос.

Илустрираната едиција „Библиски Настани“ содржи 14 изданија, кои ќе се печатат во тираж од 10.000 броја, а излегуваат од печат во определен временски интервал. Вакво илустрирано библиско издание се печати за првпат во историјата на издаваштво на Македонската Православна Црква, а досега не се испечатени слични изданија ниту во останатите православни цркви на Балканот.

Предговор на стрипот „Семоќниот Спасител“

Во последниот дел од трилогијата за Господ Исус Христос се опфатени повеќе настани од последните денови пред Неговото спасително страдање и воскресение, како и настаните потоа. Раскажувањето започнува со Неговото славно влегување во Ерусалим, настан кој го славиме до ден денес (Цветници), па истерувањето на трговците од храмот, заговорот против Него и искушувањето од страна на првосвештениците, садукеите и фарисеите, параболата за лозарот и лошите лозари, Пасхалната вечера на која е основана Божествената Литургија, предавството од Јуда, молитвата во Елеонската гора, фаќањето на Христос, одрекувањето на Петар, распнувањето, погребението и воскресението на Господ, кое го посведочија жените мироносици. На крајот завршува со јавувањето на Христос на Лука и Клеопа во Емаус, јавувањето на апостолите и славното вознесение на небесата.

За секоја тема може да се зборува опширно, но овде на кратко ќе се потрудиме да го објасниме значењето на овој стрип. Христос го нарекуваме Спасител, затоа што го изврши спасението на светот, ја победи смртта, ја укина власта на гревот и ѓаволот врз нас. Наша обврска е да го прифатиме повикот Божји и да соработуваме со Неговата благодат. Спасението е жив и траен процес, целиот живот го поминуваме борејќи се за своето спасение. Се бориме со своите гревови, со своите страсти, со своите грешни желби, постиме, се воздржуваме од секое зло, се молиме постојано, како што нѐ научија апостолите и нивните наследници, се каеме за своите гревови, со надеж дека нема да ги повториме и ја примаме благодатта Божја, на Божествената Литургија, која ни доаѓа како лек, да ги исцели духовните рани кои ни ги направил гревот. Сами не можеме да направиме ништо, ако не бараме во молитва помош од Господ, и ако не соработуваме со Неговата благодат, тогаш попусто ќе ни бидат сите наши обиди да се поправиме, да се излечиме духовно.

Спасението е процес во кој стануваме сѐ повеќе слични на Христа, или, кажано на црковен јазик, стануваме подобни на Христа, преподобни. Нашата вера е дар од Бог, кој не зависи од ништо, но овој континуиран процес на спасение бара од нас да соработуваме со Божјата благодат, за да бидеме преобразени од Светиот Дух, и да станеме свети луѓе. Ако сакаме да живееме вечен живот со Бога и во Бога, тогаш мора да бидеме преобразени, и да станеме слични на Него, според благодатта.

Самото постоење на Црквата е токму поради тоа – за да се спаси секој човек, кој се родил на светов, да биде преобразен во светост, да биде соединет со Христос, преку Светите тајни на Црквата. Христос прими човечка природа и стана Богочовек од љубов кон секоја личност, кон секој човек, и ни даде можност да општиме со Него, да градиме заедница со Него, а од таа заедница произлегува и обожението на човекот. Тоа не е само враќање на човечката природа во состојбата пред гревопадот на првите луѓе, туку тоа е чекор понатаму, односно, во состојбата на преобразената и воскреснатата природа на човекот.

Ништо од ова не може да се оствари без нашето лично присуство и учество во Божествената Литургија, на која, со претходна подготовка, Го примаме Христос, градиме заедница со Него, но и со нашите ближни, кои исто така се причестуваат со Телото и Крвта Христови. Примајќи Го Христос, стануваме Негови соучесници во патот на страдањата, во носењето на Крстот, во распетието, во маките и болките, па дури на крајот и во радоста на воскресението. И оние кои живеат без Христос, далеку од Бога или против Бога, имаат страдања и маки, но за разлика, од нас, тие немаат од никого поткрепа, а нивните страдања и маки немаат никаква цел и никаква смисла, додека, пак, за нас, тие се само пат, преку кој треба да поминеме, за да стигнеме до радоста на воскресението. Да ни даде Бог сила и ревност и трпение да го градиме нашето спасение, а спасувајќи се себеси, ќе спасиме илјадници околу нас. Амин!

Митрополит Повардарски г. Агатангел

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Историско-духовниот континуитет на Македонската православна црква во традициите на Охридската архиепископија“. Ова ново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ е авторско дело на професорот при Македонската православна богословија „Св. Климент Охридски“, м-р. Александар Атанасов. 

Книгата може да се најде во сите храмови на Повардарската епархија или да се порача директно од издаваштвото на Повардарската епархија на тел. 043 221 231.