На 08. 08. 2018 год., на денот кога Светата православна црква го чествува споменот на Св. преподобна маченичка Параскева Римјанка (св. Петка), во храмот „Св. Петка“ во Кавадарци се отслужи Света Архиерејска Литургија со која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел. По завршувањето на Литургијата, Митрополитот, свештенослужителите и верниците се упатија во дворот на храмот, кадешто се изврши водосвет.

Во предвечерјето на празникот беше отслужена вечерна богослужба ширум храмовите низ Повардарската епархија. Во Велес традиционално беше отслужена вечерна богослужба во црквата „Св. Петка“, која како и секоја година беше масовно посетена од жителите на градот Велес кои дојдоа да и се поклонат на преподобната маченичка Параскева.

Св. преподобна маченичка Параскева Римјанка (св. Петка)

Родена е во Рим од родители христијани. Од детството научена на верата во Христа. Најусрдно ревнуваше да ги делотвори сите Божји заповеди. Со сведоштвото на нејзиниот вистински благочестив живот и вера упатуваше на патот на спасението и други. Кога ѝ умреа родителите, го раздаде имотот на сиромасите, а самата се замонаши. Како монахиња со уште поголем жар и ревност ја проповедаше верата во Христа не криејќи ја од никого, иако во тоа време римските власти крваво ја гонеа христијанската вера. Први за проповедање на забранетата вера Света Параскева ја обвинија зли Евреи. Ја изведоа на суд пред царот Антонин. Сите ласкања на царот не помогнаа ни најмалку да ја поколебаат Божјата слугинка во вистинитата вера. Тогаш ја подложија на огнени маки и ѝ ставија усвитен шлем на главата. Но Господ чудесно ја спаси и таа се избави и се оддалечи од Рим. Тргна од град во град да го обраќа тогашниот незнабожечки народ кон христијанското благочестие. Уште во два града беше изведувана пред кнезови и судии и истизавана за Господ, но притоа вршеше големи чуда со силата Божја и брзо се опоравуваше од маките. Како и секогаш, незнабожците нејзините чуда ги припишуваа на магии, а нејзиното опоравување на силата и милоста на нивните богови. Еднаш на кнезот мачител Света Параскева му рече: „Не ме исцелија твоите богови кнезу, туку мојот Христос, вистинскиот Бог“. Најпосле некој кнез Тарасиј ја уби со меч. Тоа беше славниот крај на многуплодниот живот на оваа светителка. Нејзините мошти подоцна беа пренесени во Цариград. Чесно пострада за Христа во 2 век.

На 02 август 2018 година, на денот кога се чествува споменот на светиот пророк Илија, како и националниот празник на Република Македонија, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на свештенослужители од градот Велес, во црквата посветена на светиот пророк Илија во селото Мартолци.

Во 9-та Седмица по Педесетницата беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители во Соборниот храм на Повардарската епархија „Св. вмч. Пантелејмон“.

На празникот на Светиот Архангел Гавриил, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на свештенослужители од велешкото епархиско намесништво, отслужи Света Божествена Литургија во храмот „Успение на Пресвета Богородица“ во Велес.

Овој голем Божји архангел се празнува на 26 март. На денешен ден пак, се слават и чествуваат неговите чуда и јавувања низ целата историја на човечкото спасение. Се смета дека оваа слава е востановена најпрво на Света Гора во 9 век, за време на царевите Василиј и Константин Порфирородните и на патријархот Никола Хрисоверг, а по повод јавувањето на овој архангел во една келија близу до Кареја, каде што со прст на камен ја испиша песната кон Пресвета Богородица „Достојно ест“. Заради овој настан таа келија и денес се нарекува келијата „Достојно ест“. Во оваа прилика се приспомнуваат и останатите јавувања на архангелот Гавриил: кога му се јави на Мојсеј кој во свое време го чуваше стадото Јоторово, а нему архангелот како на Божји избраник му соопшти како е создаден светот, кое Мојсеј подоцна и го запиша во Книгата на Постанокот; кога му се јави на пророкот Даниил и му ја објави тајната за идните царства и за доаѓањето на Спасителот; јавувањето на Света Ана кога ѝ благовестеше со ветувањето дека ќе Ја роди преблагословената и Пречиста Дева Марија; многукратното јавување на Пресветата Дева додека Таа пребиваше во храмот ерусалимски; кога му се јави на првосвештеникот Захариј и го извести за раѓањето на Св. Јован Предвесник и за казната на немост што ќе го постигне Свети Захариј затоа што не им поверува на зборовите на архангелот; кога повторно ѝ се јави на Пресветата Дева во Назарет и Ѝ благовестеше за зачнувањето и раѓањето на Господ Исус Христос; јавувањето на праведниот Јосиф; јавувањето на пастирите кај Витлеем; Му се јави и на Самиот Господ во Гетсиманската градина, кога Господ како човек беше поткрепуван од овој архангел пред страдањето; кога им се јави на жените Мироносици итн.

Почитуван г-дин Мицкоски,

И по поминати 125 години од основањето на ВМРО, македонскиот народ сè уште е емотивно поврзан со идеите, залагањата и дејствувањето на првенците на оваа семакедонска организација. ВМРО е цврстиот темел и основниот носечки столб на целокупната национална борба за македонската правда и вистина. Од лоното на ВМРО, во тешкиот и трагичен XX-ти век, во континуитет произлегувале илјадници знајни и незнајни херои, кои со многу љубов и посветеност ја жртвувале својата младост и свесно се откажувале од лагодноста и привидниот спокој на животот, имајќи го пред себе вечниот идеал на Македонците, а тој е да имаме сопствена, суверена и независна држава, каде во мир и слобода, непречено ќе растеме во добродетелите и ќе го унапредуваме, градиме и збогатуваме својот македонски иденититет, својот фолклор и самобитност, својата христијанска вера и својата национална култура. Трновит бил патот и големи биле страдањата на овие наши великани - народни борци за слобода, кои во ниту еден момент од својот краток живот не паднале со духот, не се предале, ниту се посомневале во остварувањето на оваа света и праведна цел. За жал, најголемите македонски синови не доживеаја да го видат Македонецот достоинствен и неугнетуван, ниту пак да го почувствуваат вкусот на слатката слобода. Дури во 1991 година, под водството на наследниците на историското ВМРО, на само еден мал дел од древната и света македонската земја, конечно се створија услови за да биде формирана независна македонска држава. Иако, на секому од нас ентузијазмот и вербата во подобро утре му беше на највисоко ниво, сепак бевме свесни дека Македонија не престанала да има јавни и тајни непријатели, кои ќе направат сè што е во нивна моќ за да ја покријат штотуку појавената светлина, да ја ускратат радоста и да го насадат мракот во душата на просветениот македонски народ. Речиси 30 години сме сведоци на оваа нечестива и уникатна операција, која катадневно со своите пипци се вовлекува и одвнатре го нагризува македонското општество. Но, како и да е, и покрај сите налети на лицемерните и духовно сиромашните белосветски профитери, македонскиот народ го имаше адутот на единството, од каде ја црпеше својата надеж, својот опстој и својата непопустливост. Токму заради тоа, во последните неколку години, со сите сили и со сите средства беше удрено врз цврстата градба на единството. Ова беше нивниот последен обид, нивниот последен топовски плутон врз кревкото ткиво на мирниот и правдољубив македонски народ. Сосема им беше јасно дека разединувањето е нивниот спас, а стравот, нерешителноста и слабодушноста на македонскиот човек беше нивната опскурна цел. Затоа, сесрдно се потрудија македонскиот народ да го потопат во мракот на неинформираноста, хранејќи го секојдневно со ниска и грда пропаганда и ветувајќи му на подарок нејасна, но светла иднина, каде во изобилие ќе истекува незаслужено и незаработено богатство. За жал, многумина се фатија во оваа стапица и станаа силни поборници и гласноговорници на оваа магловитост позади која се крие висока карпа која се заканува да го потопи бродот на чија палуба е искачен целиот македонски народ, целата негова историја и сета негова неизживеана иднина. Мораме да признаеме дека сите сме помалку виновни што дозволивме духовни сиромаси и луѓе со леснопоткуплив и плиток ментален склоп, да ни бидат првенци во јавниот и политички живот на нашето општество. Одговорноста е сечија, ова е ноторен факт. Но, факт е и тоа дека и покрај сите притисоци, закани и уцени. самосвеста и нагонот за преживување на македонскиот народ е на високо и завидно ниво. Единственото нешто кое во моментов му фали на народот е чесно и искрено водство, кое ќе ги спои и сублимира народните повици, а потоа правилно ќе ги здружи, насочи и генерира во моќна и незаобиколна сила и енергија која ќе го крепи и во иднина ќе му биде пулсот во крвотокот на Македонецот. Вие, г. Мицковски, ја имате таа шанса и таа историска одговорност, да бидете водачот на народот, кој без патетично калкулирање и политизирање, ќе застанете во првите редови на македонскиот национален непокор. Македонскиот народ во моментов нема многу опции на располагање. Нему му преостанува единствено можноста самиот да се организира и да го спречи обидот за негово целосно уништување. Ова е клучниот историски момент за ВМРО - ДПМНЕ и за Вас како нејзин претседател, да покажете дека сте вистински наследници на историското ВМРО. Ова не значи дека Ве наведувам да земете пушка во рака и да појдете в планина. Тоа никако не е целта на моето обраќање кон Вас. Секој кој барем малку трезвено размислува, знае дека на ваквата сила која се има надвиснато над нашите глави со сила неможеме да ѝ се спротивставиме. Во моментов е потребна смиреност, интелигентност и решителност. Посилниот може да ни ја одземе слободата, но никако не може да ни го одземе достоинството. Послабиот победува доколку правилно го користи умот и предадено ја живее добродетелта. Добриот Бог отсекогаш ги штител онеправданите и угнетените. Ова, ние Македонците најдобро го знаеме. Векови на страшни погроми и геноциди сме поминале, но нашите предци, бивајќи под Божја закрила, ниту се асимилирале, ниту, пак, исчезнале од историската сцена. Напротив, без никаква помош и туторство се организирале и ја повеле борбата за национална и црковна слобода на македонскиот народ. Бидете и Вие на правата страна и отворено пред целиот свет и пред сета македонска јавност повикајте на бојкот на наместениот референдум кој во блиска иднина ни се спрема за да ја оддува Македонија и македонскиот народ. Само на тој начин ќе покажете дека Вашите корени се насадени на принципите на славното ВМРО. Секогаш имајте предвид дека ВМРО не е затворено во некаква зграда и накитено со статути и програми. ВМРО е душата на македонскиот народ, односно искрата која го потпалува народниот стремеж за сесрдна борба против неправдата. И како што на 23 октомври 1893 година само шестмина интелектуалци го посеаја семето од кое подоцна ќе никне и ќе разграни плодоносното дрво на слободата, така ќе се случи и денес, доколку заради разни интереси и слабодушност, бива напуштен и предаден македонскиот народ од своите првенци. И јас како Македонец, но и целиот чесен македонски народ, никогаш нема да се помири или да прифати промена на древното име на нашата татковина, ниту промена на нашиот идентитет. А, доколку, преку разни местенки и присилувања тоа и навистина се случи, тогаш нашиот пркос во наследство ќе го пренесеме и на идните генерации кои ќе чекаат вистинска прилика да си го повратат загубеното. Искрено се надевам дека ќе бидете на вистинската страна г. Мицковски и нема да дозволите да бидете запаметен како првиот водач на ВМРО кој потклекнал и во соработка со мрачните сили на овој свет ги погазил националните интереси на македонскиот народ. Од мене и од сиот верен македонски православен народ во Повардарската епархија ја имате целата поддршка да оддолеете на притисокот на силните од овој свет.

Вечна нека ни е Македонија и македонскиот Богољубив народ во неа.

Со почит и Божји благослов,

МИТРОПОЛИТ ПОВАРДАРСКИ

г. Агатангел

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, и оваа година Повардарската епархија организираше  групно крштевање во водите на реката Бабуна во Велес. На крштевката, која се одржа на 21. 07. 2018 година (сабота) и беше единаесетта по ред, бројот на оние кои пристапија кон Светата православна црква примајќи ја Светата Тајна – Крштение, изнесуваше 11.

Чинот на осветување на водите на реката Бабуна и Светата тајна - Крштение го извршија свештеник Драги Гаштарски, свештеник Александар Стеваноски и ѓакон Никола Ѓорѓиевски.

Чинот започна во 10 часот, а најпрво беше извршен чинот огласување, во кој свештенослужителите ги повикаа сите оние кои дојдоа за да се крстат да се откажат од сатаната и  од сите негови дела и да се соединат со Христа. Потоа сите заедно го прочитаа Символот на верата за да покажат дека веруваат православно.Откако беа осветени водите на реката Бабуна, огласените беа помачкани со елејот на радоста и еден по еден влегуваа во реката Бабуна и во името на Отецот и Синот и Светиот Дух трикратно беа потопени, го примија Светото Крштение и станаа членови на Светата Православна Црква.