Чествувањето на патронот на Македонската православна црква – Охридска архиепископија, светиот чудотворец Климент Охридски, секоја година најпрво започнува со празнични активности во Македонската православна богословија „Св. Климент Охридски“. Оваа јубилејна година, во која ја прославуваме 50 годишнината од возобновувањето на нашата света Македонска православна црква, е значајна и за богословијата која исто така слави полувековековен опстој како образовна институција, која роди и образува многумина духовни пастири на нашата света црква.

Чествувањето започна со Вечерна богослужба во црквата „Св. Спас“ во Драчево, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, а присуствуваше Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, потоа ректорот на Богословијата, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, Митрополитот Преспанско-пелагониски г. Петар, Митрополитот Брегалнички г. Иларион и Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф. На вечерната богослужба сослужуваа повеќе свештенослужители, а молитвено присуствуваа голем број на свештеници, професори во Богословијата и сите ученици богослови.

По завршувањето на Вечерната богослужба, започна чествувањето во капелата на Македонската богословија, кадешто Митрополитот Преспанско-пелагонсики г. Петар го освети празничниот колач. По ова беа доделени наградите на богословите со најдобри дела од конкурсите за проза и поезија. Оваа година чествувањето на патронот на богословијата беше посебно торжествен, поради промоцијата на едно капитално дело, а тоа е „Монографијата – 50 години Македонска православна богословија“. Промотори на делото со своите прекрасни излагања беа Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан и долгогодишниот професор во Богословијата, протоереј – ставрофор Јован Таковски. На крајот ректорот на богословијата, Митрополитот Повардарски г. Агатангел им се заблагодари и им честиташе на сите оние кои учествуваа во подготовката на ова дело, како и на сите генерации богослови и наставнички кадар, кои се вградени во овој голем и значаен јубилеј за Македонската православна богословија.

На празникот Воведение на Пресвета Богородица - Пречиста, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Архиерејска Литургија во црквата „Успение на Пресвета Богородица“ во Велес.

Воведение на Пресвета Богородица     04/12/2017

Кога Пресвета Дева Марија наполни три години од раѓањето, нејзините свети родители Јоаким и Ана ја доведоа од Назарет во Ерусалим, за да ја предадат, според своето ветување, на служба на Бога. Од Назарет до Ерусалим има три дена пат, но одеа на богоугодно дело и патот не им беше тежок. Се собраа и мнозина роднини на Јоаким и Ана за да земат учество во таа свеченост, во којашто невидливо учествуваа и ангелите Божји. Напред одеа девиците со запалени свеќи во рацете, потоа Пресветата Дева, водена од едната страна од Јоаким, а од другата од Ана. Беше украсена со царска благолепна облека и со украси, како што ѝ прилега на царска ќерка, на невеста Божја. Зад нив одеа многубројни роднини и пријатели, сите со запалени свеќи. Пред храмот имаше петнаесет скалила. Родителите Ја кренаа Дева на првото скалило, а Таа тогаш сама брзо се искачи на врвот, кај што Ја дочека првосвештеникот Захарија, таткото на Св. Јован Предвесник. Кога првосвештеникот Ја зеде за рака, Ја воведе не само во храмот туку и во Светињата на светињите, каде што никој никогаш не влегуваше, освен архиерејот. Св. Теофилакт Охридски вели дека Захарија бил „надвор од себеси и обземен од Бога“ кога Ја воведувал Дева во најсветото место во храмот, зад втората завеса, поинаку не би можела да се објасни оваа постапка. Во онаа прилика родителите на Дева Марија според Законот, Му принесоа жртви на Бога примија благослов од свештеникот и се вратија дома, а Пресветата Дева остана при храмот. Таа пребиваше во храмот цели девет години. Родителите Ја посетуваа често додека беа живи, особено блажената Ана. А кога нејзините родители беа повикани да се престават кај Бога, Пресветата Дева остана сираче и не сакаше до нејзина смртта да се оддалечува од храмот ниту да стапи во брак. Бидејќи тоа беше спротивно на Законот и на обичајот во Израилот, кога наврши дванаесет години му ја дадоа на Св. Јосиф, нејзиниот роднина од Назарет, за под вид на свршеница да живее со него во девственост и привидно да го задоволи Законот. Зашто во тоа време не се знаеше во Израилот девојките да се заветуваат на девственост до крајот на животот. Пресвета Дева Марија беше прва таква доживотно заветувана девојка и Нејзе потоа Ја следеа незнајно мнозинство девственици и девственички.

На 03. 12. 2017 година, во храмот „Св. Кирил и Методиј“ во Велес се отслужи Света Божествена Литургија. На Литургијата чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители.

На 02. 12. 2017 година, во храмот „Свето Вознесение Христово“ во Велес се отслужи заупокоена Златоустова Литургија. На Литургијата чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители.

Драги браќа и сестри,

На ден 03. 12. 2017 г. во црквата „Св. Кирил и Методиј“ во Велес, со почеток во 8 и 45 часот, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на бројно свештенство од Велешкото Архиерејско намесништво, ќе отслужи Света божествена литургија и молебен за сите наши браќа и сестри кои се прогонети или во затвори.

Светата православна црква се моли за лично преумување и покајание и за спасение на душата на секој човек, без разлика на тоа дали е неправедно прогонет и затворен или пак се огрешил пред народниот или Божјиот закон. Ние православните христијани сочувствуваме со сечие страдање, за нас секој човек е вреден, зашто е создаден според Образот и Подобието Божјо. Aко со достоинство, трпение и благодарност во срцето го поднесуваме страдањето, колку и да е тоа неправедно, од него како низ духовна бања можеме да излеземе и да станеме подобри и подоблесни личности.

Затоа, драги браќа и сестри, Ве покануваме сите заедно да земеме учество во овој свет и сечесен чин и преку нашата заедничка молитва да им помогнеме на нашите ближни да го најдат своето спасение од неволјите за кои во овие моменти страдаат.

На денот кога се чествува споменот на светиот Јован Златоуст, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе клирици на Повардарската епархија отслужи Света Божествена Литургија во црквата „Св. Кирил и Методиј“ во Велес. На Литургијата со слово кон верниот народ се обрати протоереј-ставрофор Горан Панзов.

Свети Јован Златоуст

Патријарх Цариградски. Роден е во Антиохија во 354 година, од татко Секунд, војвода, и мајка Антуса. Изучувајќи ја грчакта философија Јован се згнаси од грчкото незнабоштво и ја усвои христијанската вера како едиствена и целосна вистина. Крштение прими од Мелетиј, патријархот Антиохиски, а потоа примија Крштение и неговите родители. По смртта на родителите се замонаши и почна строго да се подвизува. Тогаш ја напиша книгата „За свештенството“ и тогаш му се јавија Светите апостоли Петар и Јован и му прорекоа голема служба, голема благодат, но и големо страдање. Кога требаше да биде посветен за свештеник се јави ангел Божји: истовремено и на патријархот Флавијан (после Мелетиј) и на самиот Јован. А кога патријархот го ракополагаше, сите видоа светол бел гулаб над Јовановата глава. Прославен заради мудроста, подвигот, и словото со голема власт, беше избран по желба на царот Аркадиј за патријарх Цариградски. Шест години управуваше со Црквата како патријарх со неспоредлива мудрост и ревност. Испрати незнабожечки мисионери кај Келтите и кај Скитите, ја сотре симонијата во Црквата симнувајќи мозина епископи-симонисти; ја рашири милосрдната дејност на Црквата; напиша посебен чин на Светата Литургија; ги посрами еретиците; ја изобличи царицата Евдоксија; Светото Писмо го растолкува со својот златен ум и јазик, на Црквата ѝ остави многу драгоцени книги со неговите беседи. Народот го прослави, завидливците го замразија, царицата двапати го испрати во прогонство. Во прогонство помина три години и се упокои на Крстовден, 14 септември, 407 година, во местото Коман во Ерменија. Пред смртта повторно му се јавија апостолите Јован и Петар, а и Светиот маченик Василиск (под 22 мај), во чијашто црква ја прими Светата Причест. „Слава Му на Бога за сѐ !“, беа неговите последни зборови и со тие зборови душата на златоустиот патријарх замина во Рајот. Од моштите на Св. Јован Златоуст главата почива во Успенскиот храм во Москва, а телото во Ватикан во Рим.