„Воздивни сега, душо моја несреќна, и повикај кон Христа: Господи, Кој заради мене доброволно осиромаши, мене, кој се лишив од секое добро дело, збогати ме со богатството на добри дела, како добар и единствен многумилостив“ (песна од Канонот на Утрена во Неделата на блудниот син).

На 28.02.2016 година, во Неделата на блудниот син и на празникот на св. ап. Онисим, преп. Евсевиј и св. Ефросинија и Пафнутиј, а по повод 40 години од упокојувањето на Митрополитот Дебарско-кичевски г. Методиј, во храмот „Успение на Пресвета Богородица“ - Каменско во Охрид, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение на Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј и Митрополитот Повардарски г. Агатангел, архимандритот Нектариј, игуменот Агатон, протоерејот Никола Христоски, свештениците Димче Азески, Владо Недески и Ѓорѓи Блажевски, протоѓаконите Антонио Дујовски и Николче Ѓурѓиноски и ѓаконите Сашо Целески и Васил Ристовски. По завршувањето на Литургијата, беше отслужен и Парастос по повод 40 години од упокојувањето на Митрополитот Методиј, а Архиепископот Стефан се обрати кон многубројните верници со пригодна беседа.

Извор на информацијата: Дебарско -кичевска епархија

Колку е убавo и колку е мило кога браќата живеат заедно!

Тоа е како миро врз главата што се лее по брадата,

брадата Аронова, што се лее по полите од одеждата негова;

како роса ермонска, која паѓа на горите Сионски,

зашто Господ дал благослов и живот вечен. (Псалм 132)

Колку само се радува душата кога ќе го доживее исполнувањето на овие Давидови зборови. Свештеничкото братство од Гевгелиското Архиерејско Намесништво при Повардарската Епархија на 15.02.2016 година во манастирот „Свето Вознесение“ (Свети Спас) во Гевгелија беше собрано на Вечерна Богослужба. На Вечерната Богослужба служеше свештеникот Крсте Наков од село Стојаково во сослужение со свештениците Љупче Миланов од Гевгелија и Димче Ставревски од Богданци, додека останатите свештеници беа на певницата и со велелепно пеење придонесоа да се прославува Името Господово. По завршувањето на богослужбата со пригодно слово до свештениците се обрати свештеникот Крсте Наков кој во името на сите свештеници, на свештеникот Љупче Миланов му ја честиташе десет годишнината од неговото ракополагање во свештенички чин.

„На земјата си се подвизавал борејќи се со непријателите, кои те принудуваа на измама и богоборна лага; а на небесата, Трифуне, се насладуваш носејќи венец, и ликуваш со ангелите пеејќи: Свештеници, запејте! Луѓе, превозносете Го Господа во вековите“ (песна од Канонот на Утрена на св. маченик Трифун).

На 14.02.2016 година, на денот кога го празнуваме Претпразненството на Сретение, како и споменот на светиот маченик Трифун, со благослов и покана на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, беше отслужена света архиерејска Литургија во храмот „Св. вмч. Димитриј“ во Кавадарци, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, во сослужение на протоерите Киро Ристов, Никола Христоски, Воислав Ѓорѓиев и Мартин Деневски, протоѓаконите Влатко Стојменов, Николче Ѓурѓиноски и Васил Ристовски. По завршувањето на Литургијата, беше извршен чинот на Мал водосвет, а потоа, според традицијата, беше закроено и лозјето.

Светиот маченик Трифун     14/02/2016

Роден е во селото Кампсада во Фригија од сиромашни родители. Во детството беше чувар на гуски. И уште од детството врз него беше голема Божја благодат и можеше да исцелува болести кај луѓето и кај животните и да изгонува бесови. Во тоа време со Римското царство завладеа царот Гордијан, чијашто ќерка слезе од умот и со тоа го фрли царот во голема жалост. Ниеден лекар не можеше да ѝ помогне на лудата Гордијана. Тогаш демонот прозборе преку девојката и рече дека освен Трифун никој не може да го истера. После многумина Трифуни ширум царството, по Божја Промисла го повикаа и овој млад Трифун. Го доведоа во Рим и тој ја исцели царската ќерка. Царот му подари многубројни дарови, а тој на враќање им ги раздели на сиромасите. Потоа ова свето момче продолжи да чува гуски и да Му се моли на Бога. Кога се зацари христоборниот Декиј, Свети Трифун беше малтретиран и свирепо измачуван заради Христа. Но тој со голема радост ги поднесе сите мачења, велејќи: „О кога би можел да се удостојам во оган и маки да завршам за името на Исус Христос, мојот Бог и Господ!“ Маките не му наштетија ни малку и најпосле мачителите го осудија на смрт со меч. Му се помоли на Бога и издивна во 250 година.

 

Тројцата Свети архиереи     12/02/2016

Светителите Василиј Велики, Григориј Богослов и Јован Златоуст имаат секој свој посебен ден на празнување во месецот јануари. Но овој заеднички празник е востановен во 11 век за време на царот Алексиј Комнен. Еднаш однекаде настана расправа меѓу народот околу тоа кој од овие тројца светители е најголем. Едни го воздигнуваа Св. Василиј заради неговата чистота и храброст, други Св. Григориј за недостижната длабочина и висина на умот во богословието; трети воздивнуваа по Свети Јован со неговата чудесна благоглаголливост и јасност во изложувањето на верата. И така едни се нарекуваа василијани, други григоријани, а трети јованити. По Божја Промисла овој спор беше решен во корист на Црквата и на уште поголема слава на овие тројца светители. Евхаитскиот епископ Јован (под 14 јуни) имаше едно видение во сон, имено: прво му се јави секој од овие светители во голема слава и неискажлива чудесност, а потоа сите тројца заедно. Тогаш му рекоа: „Ние сме едно во Бога, како што гледаш, и кај нас нема ништо противречно, ... ниту има меѓу нас некој кој е прв или втор“. Светителите го посоветуваа епископот да им напише една заедничка служба и да им се одреди еден заеднички ден за празнување. Со ова прекрасно видение спорот се реши на тој начин што 30 јануари се одреди како заеднички празник за тројцата Свети Архиереи.