На празникот на Раѓањето на св. Јован Претеча и Крстител Господов, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Архиерејска Литургија во црквата „Успение на Пресвета Богородица“ во Демир Капија.

Раѓањето на Свети Јован Предвесник и Крстител Господов

Шест месеци пред своето јавување на Пресветата Дева Марија во Назарет, великиот архангел Божји Гавриил му се јави на првосвештеникот Захариј во ерусалимскиот храм. Пред да го објави чудесното зачнување на безмажната девица, архангелот го објави чудесното зачнување на една бездетна старица. Захарија не поверува веднаш во зборовите на Божјиот известител и затоа јазикот му се врза со немост, па остана нем сѐ до осмиот ден по раѓањето на Јован. Тој ден се собраа роднините на Захарија и Елисавета за обрезание на младенецот за да му биде дадено име. Па кога го прашаа таткото кое име би сакал да му го даде на синот, тој бидејќи нем напиша на табличка: Ј о в а н. Јазикот му се одврза во тој час и тој почна да говори. Домот Захариев беше на височината меѓу Витлеем и Хеврон. Гласот дека на Захарија му се јави ангелот Божји, дека онеме, а потоа му се одврза јазикот штом го напиша името Јован, се разнесе по сиот Израил. Овој глас дојде и до Ирод. Затоа Ирод, кога испрати да се заколат децата во Витлеем, прати луѓе и во ридското престојувалиште на семејството Захариево, за да го убијат и Јован. Но Елисавета благовремено го сокри детето. Разјарен од ова, царот Ирод испрати џелати кај Захарија во храмот (зашто се погоди тој повторно беше чреден за служење во ерусалимскиот храм) да го убијат. Захариј беше убиен меѓу притворот и храмот, а неговата крв се засири и се скамени на плочите и остана како неизбришливо сведоштво против Ирод. Елисавета со детето се скри во една пештера, во којашто набрзо таа умре. Младенецот Јован остана сам во пустината, препуштен на грижа на Бога и Неговите ангели.

Со Божјата промисла и благослов, еве и оваа година го прославивме пречесниот спомен на преподобниот Наум Охридски, сотрудникот на светиот Климент, кои заедно го просветија македонскиот род и го преведоа во богопознание. Затоа и оваа година, манастирот во кој преподобниот Наум се подвизуваше и ги остави своите свети мошти, беше преплавен со неброен верен народ од сите страни, кој дојде да му ги принесе првите плодови на Преподобниот и да му принесе песни на пофалба и слава за неговите неизброени чудеса. 

Празнувањето на преподобниот исцелител започна ден претходно, на 02 јули, во манастирот „Св. Наум Охридски“, со Празнична вечерна богослужба, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Повардарски г. Агатангел, архимандритот Нектариј, игумен на манастирот, свештениците Димче Азески, Љупчо Бакрачески, Александар Димоски и Сашо Целески, еромонахот Ефросиниј, протоѓаконот Васил Ристовски и ѓаконот Христијан Костоски. По завршувањето на Вечерната, Митрополитот Тимотеј се обрати кон верниот народ со пригодна беседа, која подолу ви ја пренесуваме во целост.

Торжествата продолжија утредента, на 03 јули, со света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Тимотеј, во сослужение на Митрополитот Агатангел, архимандритот Нектариј, протоереј-ставрофор Тоди Јован од Албанската православна црква, свештениците Димче Азески, Љупчо Бакрачески и Сашо Целески, еромонахот Ефросиниј, протоѓаконите Николче Ѓурѓиноски и Васил Ристовски и ѓаконот Христијан Костоски. По завршувањето на Литургијата, беше извршен чинот на Мал водосвет и беше прекршен празничниот колач, а Митрополитот Агатангел се обрати кон верниците со пригодно слово, во кое се задржа на подвигот на преподобниот Наум Охридски и на посветеноста на светиите кон Бога, која ги раѓа плодовите на љубовта.

Повеќе информации на интернет страницата на Дебарско-кичевската епархија.

 На 01. 07. 2018 година, во храмот посветен на светиoт великомаченик Димитриј во Валандово, се отслужи Света Архиерејска Литургија со која чиноначалствуваше митрополитот Повардарски г. Агатангел. На Божествената Литургија сослужуваа свештенослужители од гевгелиското намесништво на Повардарската епархија.

ПО ПОВОД ПОТПИШУВАЊЕТО НА СРАМНИОТ ДОГОВОР СО ГРЧКАТА ВЛАДА

Неброени се жртвите кои македонскиот народ ги положил во многувековната борба за слобода и независност на нашата татковина Македонија. Речиси и да не постои македонско семејство, кое како скапоцено семејно богатство, по пат на предание, не го чува споменот за некој свој близок или далечен роднина кој храбро и сесрдно се борел за национално ослободување на македонскиот народ и за формирање на самостојна македонска држава, притоа свесно нарушувајќи го своето здравје и предвреме прекинувајќи ја својата младост. Деновиве, токму врз гробовите на тие наши Великани, неколкумина „платени послушници“ згазија со двете нозе и сето тоа бесрамно се обидуваат да ни го претстават како некаква победа и залог за посветла иднина. Договорот со грчката влада не е ништо друго освен безрезервна капитулација и обично предавство на македонските национални интереси. Со потписот, врз овој срамен договор, се откажуваме од сè што е македонско, од целата наша македонска историја и од сета наша неизживеана иднина. Договорот предвидува промена на уставното име на државата и преку тоа постепена промена на идентитетот на македонскиот народ. Меѓу редови од овој договор се чита дека единствено Грците имаат „ексклузивно“ право за користење на терминот Македонија, а ние сме нечија романтична измислица, случајно настаната дури после Втората светска војна. Ние ќе имаме можност нечујно и тивко да го спомнуваме овој термин единствено зад затворени врати, слично како нашите предци после Балканските војни, а доколку јавно некако и ни излета од уста, ќе треба со извинување да објасниме дека тоа е термин од хеленската култура. Се откажуваме и од користење на древните симболи на Македонците и воедно ќе ги отстрануваме од јавните места. И како капак на сè, ќе треба да ги известиме сите оние кои трпеле разни притисоци, а нè признале под уставното име, дека досега сме биле збунети и само сме терале инает на „добрите“ Грци, кои во овој случај се само обични жртви. Тажно и катастрофално! Ваков суптилен геноцид на еден народ светот досега нема видено. Нашите „наивци“, со сериозен израз на лицето, победнички објавуваат дека успеале да го вметнат македонскиот јазик во договорот, но тоа е китење со „туѓи перја“, бидејќи македонскиот јазик и македонскиот народ е прифатен во Обединетите нации уште во седумдесетите години. Оваа победа е заслуга на некои други наши умни и способни дипломати, а не на овие кои стопроцентно ги прифаќаат антицивилизациските грчките фашистички позиции. Овој договор не е плод на некаква дипломатска вештина и умешност, бидејќи сум сигурен дека и еден обичен човек, со основни патриотски чувства, ќе испреговараше подостоинствени позиции отколку овие кои ни ги спакуваа денешните „умислени величини“. Паралелно со потпишувањето на договорот за самоукинување на македонскиот народ, на сите страни и на сите општествени полиња, се води оркестрирана медиумска битка за негово оправдување. Се води перфектна хајка за контролирање и разнебитување на незадоволството на македонскиот народ, во која, покрај врвните македонски интелектуалци, се вклучени и дел од политичарите кои себе си се доживуваат како некаква опозиција. Освен македонскиот претседател г. Ѓорѓе Иванов никој на дело и отворено не му застана на патот на ова зло, кое има за цел комплетно да се прошири и да навлезе во сите пори на општественото живеење. Единствено г. Иванов е константен во своите ставови, сите други едно зборувале пред една година, а на друг начин постапуваат во сегашноста. Но, тоа нека не нè плаши и вознемирува, бидејќи сепак клучот е во нас. Тие можат слободно да смислуваат секакви бесмислици и во бездна да го туркаат народот, но без нашата народна поддршка ќе бидат кимвал што ѕвечи и ќе се престорат во само еден обичен, неодреден и продорен звук кој случајно ќе го наруши нашиот слух, но ќе нема сила комплетно да го обземе и уништи неговото здравје. Овој народ истрпел низ вековите разни предавства и страшни неправди, па ќе ги издржи и овие налети на нечесните и лукавите. Од својата утроба македонскиот народ родил и ќе породи достоинствени и смели водачи, на кои и во престојните илјада години ќе се угледува и ќе им се восхитува. Овие што за грст србреници му ја продаваат душата на нечестивиот ќе останат засекогаш запаметени како одродници на својот народ, како лоша дамка од нашата болна и тешка историја. На македонскиот народ ништо друго не му преостанува освен самиот да се организира и да се заштити од налетот на уништувањето. Надевајќи се во Божјата милост и благодат, која од апостол Павле до денеска не престанала да ги грее и облагородува македонските срца, ќе успееме да ги пребродиме и денешните неволји и искушенија. Нивна идеја е својот срам и неспособност да го прикријат со народот, па затоа ќе го измислат секое лукавство за да нè вклучат и нас во нивните итроштини. На едната страна сме ние, а на другата се тие, фатени рака под рака, со опскурните и суетни сили на овој свет кој не признава никаква друга вредност освен гнилежниот профит и краткотрајната лажна благосостојба. Ние, Македонците, кои од памтивек го носиме своето свето име, со Божја помош ќе истраеме во слободата и во борбата за обзнанување на вистината. Се лажат сите оние кои го потценуваат моралот и самосвесноста на народот. Непријатно ќе се изненадат и ќе се сопнат пред македонската решителност во истерување на правдата. Македонија била, е и ќе биде наша единствена татковина.

Бог да ја благослови Македонија и нека го чува од секакво зло напатениот македонски народ.

Митрополит Повардарски

†Агатангел (Станковски)

  На 17. 06. 2018 година, во храмот посветен на светите просветители Кирил и Методиј во Велес, се отслужи Света Архиерејска Литургија со која чиноначалствуваше митрополитот Повардарски г. Агатангел. На Божествената Литургија сослужуваа свештенослужители од велешкото намесништво на Повардарската епархија. На Литургијата, Митрополитот Агатангел благоволи и ја положи својата рака врз главата на досегашниот ѓакон, дипломираниот теолог Александар Стеваноски од Велес, со што клирот на Повардарската епархија беше збогатен со уште еден свештеник. Во своето слово, Митрополитот Агатангел најпрво им го претстави новиот свештеник на присутните верници, а потоа изрече поука до новиот свештенослужител пред Престолот Божји, ревносно и совесно да ја чува и проповеда Православната вера и верно да Му служи на Господ Исус Христос и на својот македонски род.

На 10.06.2018 година, во Втората недела по Педесетница и на празникот на свети Варлаам Архиепископ Охридски, во храмот „Успение на Пресвета Богородица - Каменско“ во Охрид, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, Митрополитот Европски г. Пимен, архимандритот Нектариј, протоереј-ставрофорите Никола Христоски и Игор Никовски, свештениците Димче Азески, Горан Ставрески, Љупчо Бакрачески, Александар Димоски и Сашо Целески, протоѓаконите Николче Ѓурѓиноски и Васил Ристовски и ѓаконот Христијан Костоски. По завршувањето на Литургијата, Митрополитот Тимотеј се обрати кон многубројниот верен народ со пригодна беседа. Потоа беше осветен и новиот конак кај храмот „Пресвета Богородица Перивлепта“ во Охрид, а беше отворена и новата црковна продавница „Кандило“, сместена во истиот конак.

Повеќе информации на интернет страната на Дебарско-кичевската епархија.