На денот кога Светата православна црква го чествува споменот на Светиот Архистратиг Михаил и останатите Сили небесни бестелесни, во манастирот „Св. Спас“ во Гевгелија се отслужи Света Ахиерејска Литургија со која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на свештенослужители од гевгелиското архиерејско намесништво на Повардарската епархија.

На Литургијата присуствуваа голем број верници, кои се поклонија пред Светиот Архангел Михаил и молитвено го побараа неговото застапништво пред Бога.

На крајот на Литургијата верните се причестија со Светите Христови дарови. По завршувањето на Литургијата, Митрополитот, свештениците и верниот народ се упатија во дворот на црквата, каде што беше извршен водосвет и беа осветени славските колачи.

 За Небесната ерархија - Старец Клеопа - 1 дел         За Небесната ерархија - Старец Клеопа - 2 дел

Деновиве, следејќи ги реакциите на јавноста, како и интересот на медиумите за неодамнешното барање до Бугарската православна црква за признавање на автокефалноста на нашата древна Македонска православна црква - Охридска архиепископија, чувствувам потреба јавно да ги соопштам своите лични ставови и несогласувања во врска со ова значајно духовно и национално прашање. Моите размислувања на оваа тема се добро познати во јавноста и во повеќе наврати истите директно и темелно ги имам образложено и на претходните Синодски седници, но и непосредно во неофицијалните разговори со своите браќа Архиереи, со своето свештенство и со своите духовни чеда. Барањето до БПЦ за признавање на автокефалноста на МПЦ - ОА сметам дека е само уште едно продолжение, една додадена страница од неодамнешниот договор за добрососедство кој го потпишаа македонската и бугарската влада. Овој договор во својата суштина наликува на повоен договор помеѓу победник и поразен. Сé уште не можам да разберам зошто ние без ниту една причина ја прифативме улогата на поразена страна. Веројатно, некоја следна генерација ќе даде одговор на ова прашање. Во ниту една точка од Договорот за добрососедство не е заштитен ниту македонскиот народ, ниту македонските национални интереси и затоа сметам дека ова ќе има далекусежни и погубни последици како за Македонците во Р. Македонија, така и за македонскиот народ кој живее и во соседните земји, но и во дијаспората. За жал, со само еден потпис успеавме да згазнеме врз вековните страдања, омаловажувања, негирања и понижувања на македонскиот народ што бугарската држава систематски ги има спроведувано и за време на окупацијата, но и потоа при спроведувањето на тивкиот геноцид во Пиринска Македонија. Бугарија пропушти историска шанса да се извини и да побара прошка за злоделата и ѕверствата кои биле спроведувани од нивните предци. Ова можеше да биде духовен лек и цврст темел на нашето братство и добрососедство. Мојата вознемиреност и моите несогласувања околу нашето барање до БПЦ се поттикнати од фактот дека живееме во време кога интензивно се работи на решавање на т.н. „македонско прашање“  кое треба да избрише сé што е македонско од нашите сеќавања. Ако договорите кои ги потпишуваме го уништуваат националното чувство на македонскиот народ, тогаш тезата за „мајка - црква“ има за цел да го затне изворот и да го затрупа бунарот од кој нашиот народ се напива веќе два милениуми. Денес може некој ќе успее да го покрие македонското национално чувство, но сигурен сум дека нема да може да ја избрише библиската и свештената историја на македонскиот народ. Македонците христијанството го примиле уште од апостолско време и за ова имаме бројни примери во Новиот завет на Светото писмо, па затоа е апсурдно да се тврди дека некој ќе нé роди во иднина. Нашите великодостојници и интелектуалци кои ја промовираат оваа теза пред петнаесетина години на истиот начин и со истите методи го бранеа Нишкиот договор. Не можеш да бидеш духовен и национален водач ако го повредуваш, понижуваш и разнебитуваш народот, тогаш го промашуваш основниот принцип на духовноста. Некои наши професори тврдат дека ќе имало соломонско решение на нашиот црковен проблем, кој е втемелен врз основа на мудроста и правдата. Ако црковното прашање се решава по примерот на договорот за добрососедство, тогаш не може да стане збор за соломонско решение, туку многу повеќе за присила, брзоплетост и наивност. Се плашам дека на сличен начин и врз исти основи ќе бидат водени разговорите со БПЦ. Се надевам дека нема да бидам во право. Сметам дека неискреноста и прикриеното лицемерие ќе доведе до уште едно национално понижување и распалување на неединството кај македонскиот народ што секако задира во доменот на духовноста, па никој нема да може да ме обвини дека се занимавам со гола политика. БПЦ многупати досега можеше да ја покаже евангелска љубов и духовна величина и одлучно да застане на патот на неправдата и национализмот по кој се тргнати останатите соседни помесни Православни цркви. Доволно ќе беше да се повика на своето негативно искуство при долгогодишното чекање на прифаќањето на нивната автокефалност. БПЦ и денес има извонредна можност да стекне огромен углед пред православните христијани во целиот свет и да постави пример на братска љубов на кој долго ќе се сеќаваат нашите потомци. Ако врз основа на искрена љубов, меѓусебно почитување и прифаќање постапуваме, тогаш престојуваме во Христа и ја живееме и ја сведочиме Неговата спасоносна порака. На овие принципи треба да се држи и нашето признавање и нашата автокефалност.

На крајот би сакал да порачам, Македонскиот народ трпеливо, без ширење на омраза и без јад во душата нека ги издржи сите искушенија. Праведниот Бог ги штити онеправданите и ги умудрува и охрабрува несилните. Ако можеле нашите црковни патријарси, во услови на отворена општествена негација да соберат сила и храброст да прогласат афтокефалност на МПЦ и да изградат Жива Црква - закрилничка на македонскиот народ, зарем тогаш ние кои што го живееме нејзиниот најслободен период сега отворено ќе ја погазиме оваа одлука и ќе го негираме сиот овој период во кој создадовме многу подобро организирана црква во однос на некои наши соседски цркви кои високо мислат за себе и претендираат да породуваат нешто што постои две илјади години.

Очекувам во иднина сосема неаргументирано и жестоко да бидат напаѓани, понижувани и расчеречувани сите оние кои ќе се осмелат да ги штитат националните и црковните интереси на македонскиот народ. Јас, уште сега им простувам на сите напаѓачи и Го молам Бога да ги избави од бес и да им го покаже патот на вистинската човечност. Јас и во иднина во доменот на моите духовни сили ќе ги бранам интересите на нашата Црква и на нашиот народ. Слободата на мојата мисла не може никој да ми ја одземе. Сесрдно му благодарам на Бога за тој неизмерен дар.

 МИТРОПОЛИТ ПОВАРДАРСКИ

†Агатангел (Станковски)

На денот кога Светата православна црква го слави споменот на Светите маченици и бесребреници Козма и Дамјан, се отслужи Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи света Божествена Литургија во болничкиот храм посветен на овие светители во Велес. На Литургијата сослужуваа повеќе свештенослужители од градот Велес. По завршувањето на Литургијата се изврши водосвет и се прекршија славските колачи. 

Светите Козма и Дамјан

Бесребреници и чудотворци. Браќа по тело и по дух, родум негде од Азија, од татко незнабожец и мајка христијанка. По смртта на татко им нивната мајка Теодотија целото време и труд ги даде на тоа да ги подигне и воспита синовите како вистински христијани. И Бог ѝ помогна, та нејзините синови израснаа како две слатки овошки и како два светилници на светот. Беа научени на лекарската вештина и бесплатно им помагаа на болните не толку со лекови колку со името на Господ Исус Христос. Ги нарекоа бесребрени лекари, бидејќи лечеа бесплатно и така ја исполнуваа Христовата заповед: „Бесплатно примивте, бесплатно давајте!“ (Матеј 10, 8). Беа толку внимателни во бесплатното лечење на луѓето што Козма вистински се налути на својот брат Дамјан зашто овој зеде три јајца од една жена Паладија, па нареди Козма по неговата смрт да не го закопуваат до брат му Дамјан. Всушност Свети Дамјан не ги зеде оние три јајца како награда зашто ја исцели болната Паладија, туку затоа што таа го заколна со Пресвета Троица да ги земе оние три јајца. Сепак по нивната смрт, во местото Фереман беа закопани заедно според Божјо откровение. Овие Свети браќа беа големи чудотворци и за време на животот и после смртта. На еден слуга на спиење му се беше вовлекла змија низ устата во стомакот и кутриот човек ќе издивнеше во најтешки маки, ако во последен миг не ги повикаше на помош Светите Козма и Дамјан. Така ги прослави Господ со чудотворство засекогаш оние коишто Го прославуваа Бога на земјата со вера, чистота и милост.

На 12. 11. 2017 година, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на бројно свештенство на епархијата отслужи Света Божествена Литургија во храмот посветен на  преподобната маченичка Параскева-Петка во Кавадарци.

На празникот на светиот великомаченик Димитриј Солунски, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на бројно свештенство на епархијата отслужи Света Божествената Литургија во храмот посветен на  овој светител во Валандово.

На Божествената Литиргија присуствуваа голем број на верници од Валандово и од неговата околија, кои традиционално секоја година молитвено му се поклонуваат на Светиот великомаченик Димитриј и го молат за застапништво на нивните души пред престолот на Господ Бог.

На Литургијата со празнично слово се произнесе Митрополитот Агатангел, по што верниците пристапија кон причестување со Телото и Крвта Христови. По завршувањето на Литургијата Митрополитот и свештенството осветија вода и ги прекршија славските колачи.

На 05. 11. 2017 година, се изврши преосветување на црквата „Св. Атанасиј“ во Неготино. Чинот на преосветување на храмот го извршија Митрополитот Повардарски г. Агатангел, Митрополитот Преспанско-пелагониски и администратор Австралиско-новозеландски г. Петар, Митрополитот Дебарско-кичевски и администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, Митрополитот Брегалнички г. Иларион, а во сослужение на повеќе клирици на Македонската православна црква.

По чинот на осветувањето се отслужи и Света Божествена Литургија со која чиноначалствуваше Митрополитот Преспанско-пелагониски и администратор Австралиско-новозеландски г. Петар. Чинот на преосветување на храмот, како и Божествената Литургија молитвено ги проследија голем број жители на градот Неготино, чиј патрон е Свети Атанасиј Велики. Црквата „Св. Атанасиј“ се преосвети по завршувањето на целосното надворешно и внатрешно реновирање, при што беше поставен нов инокостас, како и нов фрескоживопис. Митрополитот Агатангел во оваа прилика им подели благодарници на сите оние кои ја помогнаа целосната реставрација на овој храм.