На 06. 10. 2019 година, на празникот Собор на сите македонски светители, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски и на Јустинијана Прима, г.г.Стефан со членовите на САС на МПЦ-ОА изврши осветување на нов храм во скопската населба Бутел, посветен на св. Јован Крстител. По чинот на осветување на храмот беше отслужена и света Божествена Литургија. На овој ден беше одбележан и  20 годишниот јубилеј на Архиепископот Стефан од изборот за Поглавар на Македонската православна Црква и 33 години од неговата хиротонија во епископ.

Повеќе за овој настан на сајтот на МПЦ-ОА.

Излезе од печат 51-то издание на списанието „Православна Светлина“.  И во овој обработивме многу нови душеполезни теми, од кои се надеваме дека читателската публика ќе пронајде поука. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко. Вашиот примерок од новиот број ќе можете да го земете во сите храмови низ Повардарската епархија.

На 29. 09. 2019 година, се изврши преосветување на манастирската црква „Св. Јован Крстител“ во Ветерско. Чинот на преосветување на храмот го изврши Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе клирици на Повардарската епархија. По чинот на осветувањето се отслужи и Света Божествена Литургија со која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел. Чинот на преосветување на храмот, како и Божествената Литургија молитвено ги проследија голем број верници. Манастирската црква „Св. Јован Крстител“ во Ветерско се преосвети по завршувањето на целосното надворешно и внатрешно реновирање, при што беше поставен нов инокостас, како и нов фрескоживопис. Митрополитот Агатангел во оваа прилика им подели благодарници на сите оние кои ја помогнаа целосната реставрација на овој храм.

Крстот нè повикува да се поклониме на распнатиот Христос. Крстот е знамето на православието, крстот е знамето на христијаните, крстот е спасението на човештвото, крстот го победува сатаната, крстот  нè искачува во царството небесно.

На празникот на пронаоѓањето на чесниот Крст, Митрополитот Повардарски отслужи Света Литургија во храмот на светото Вознесение Христово во Велес. На Литургијата сослужуваа повеќе клирици на Повардарската епархија, а пред чесниот Крст се поклонија голем број верници.

На овој ден се празнуваат два настани поврзани со Чесниот Крст: прво, пронаоѓањето на Чесниот Крст на Голгота, и второ, враќањето на Чесниот Крст од Персија во Ерусалим. Обиколувајќи ја Светата Земја Св. царица Елена намисли да го побара Чесниот Крст на Христос. Некој старец Евреин, по име Јуда, единствен знаеше за местото каде што се наоѓаше Крстот, па принуден од царицата изјави дека Крстот е закопан под храмот на Венера, којшто на Голгота го подигна царот Адријан. Царицата нареди и го разурнаа оној идолски храм, па копајќи во длабочина најдоа три крста. Додека царицата беше во недоумение како да го распознае Христовиот Крст, покрај местото поминуваше поворка со мртовец. Тогаш патријархот Макариј рече да ги полагаат крстовите редум врз мртовецот. А кога го ставија врз него третиот крст, покојникот оживе. По тоа познаа дека е тоа вистинскиот Христов крст, чесен и животворен. Потоа го положија врз една болна жена и жената оздраве. Тогаш патријархот го крена крстот за да го види сиот народ, а народот со солзи пееше: „Господи помилуј!“ Царицата Елена направи ковчег од сребро и го положи во него Чесниот Крст. Подоцна, кога царот Хозрој го зазеде Ерусалим, многумина ги одведе во ропство, а Крстот Господов го однесе во Персија. Во Персија Крстот лежеше четиринаесет години. Во 628 година грчкиот цар Ираклиј го победи Хозрој и со слава го поврати Крстот во Ерусалим. Влегувајќи во градот царот Ираклиј го носеше Крстот на своите плеќи. Но одеднаш застана и не можеше да зачекори ни чекор. Патријархот Захариј виде ангел којшто му попречуваше на царот во раскошни облеки да оди под Крстот, по оној пат по којшто Господ одеше бос и понижен. Тоа видение патријархот му го објави на царот. Тогаш царот се слече, па босоног и во бедна облека го зеде Крстот, го изнесе на Голгота и го положи во храмот на Воскресението, на радост и за утеха на целиот христијански свет.

На празникот на раѓањето на мајката над сите мајки, мајката од чија утроба се роди Спасителот на светот, која што прва го слушна гласот на ангелот како и довикува: „Радувај се, благодатна! Господ е со тебе! Благословена си ти меѓу жените!“, многуброен народ доаѓа  да ги посети Божјите храмови низ целиот свет и со молитвено поклонение и молитви кон Божјата Мајка да го побара нејзиното застапништво пред престолот на Господ Бог, Исус Христос. Митрополитот Повардарски г. Агатангел чиноначалствуваше со Архиерејската Божествена Литургија во  манастирот „Пресвета Богородица - Пречиста“ во Кичево.

Повеќе информации на веб-страната на Бигорскиот манастир.  

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Господи, името ти е љубов“ од свети Јован Кронштадски. Станува збор за едно одлично дело во кое се содржани житието на светителот како и неговите пишани дела кои се полезни за сите христијани, а особено за сегашните и идните свештеници, кои од него може да научат многу за тоа, што значи да се биде посветен пастир, сад на благодатта, светилник кој на сите и им го покажува патот.

Ова најново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ е превод на протоереј-ставрофор Миле Љ. Штрбевски. 

Книгата може да се најде во сите храмови на Повардарската епархија или да се порача директно од издаваштвото на Повардарската епархија на тел. 043 221 231.

Предговор на книгата за свети Јован Кронштадски

Великиот и најпознат руски свет свештеник, отецот Јован Сергиев (Кронштадски) потекнува до свештеничко семејство, кое повеќе од 350 години давало свештеници, а токму неговиот татко ја прекинал таа традиција, но сепак, пеел во црква. Од таква свештена лоза и осветено семејство се родил малиот Јован. Во детството бил слаб, со кревко здравје, особено го измачувало тоа што не можел со леснотија да учи на училиште. Затоа, искрено, како што знаел, Му се обратил на Бога и Го молел да му помогне во учењето. И молитвата му била услишана, па така, од најслаб ученик, станал најдобар во основно образование, па потоа и во Духовната семинарија и на Петербуршката Духовна академија. По завршувањето на богословското образование, размислува да стане монах, но во него горела желбата за пастирско беспоштедно служење, па затоа стапува во брак со младата Елисавета, која била ќерка на свештеник. Нивниот брак бил повеќе фиктивен, отколку реален, затоа што тој веднаш ѝ кажал дека сака да живее во брак како монах, како брат и сестра - редок и тежок подвиг, кој успеал да го одржи до крајот на својот живот.

Бил ракоположен за свештеник и поставен во градот Кронштад, според кој и го добил своето препознатливо презиме - Кронштадски. Како млад свештеник во овој град, веднаш забележал дека луѓето се многу сиромашни, дека живеат во бедни услови, и згора на тоа, страдаат од пијанство. Тој, без да се штеди, секој ден одел во разни куќи, ги утешувал, ги советувал, им помагал, им давал сѐ што имал, па често се случувало да си дојде дома буквално без своите чевли. И токму тие сиромашни жители на Кронштад први ја забележале неговата светост.

Уште тогаш, како млад свештеник, Бог го дарувал со дар на чудотворство, па по неговите молитви многумина се исцелувале. Тогаш започнува нова фаза во неговиот живот, многумина од сите краишта на Русија доаѓаат кај него за благослов, за молитва, многумина му даваат огромни суми на пари на рака, а тој веднаш ги давал на други луѓе, кои имале многу повеќе потреба од тие пари.

Неговиот ден започнувал во 3 часот после полноќ, најпрво се подготвувал за служење на Литургија, па потоа во 4 часот излегувал од дома и одел во храмот, на утрена, која самиот ја служел, па потоа ја почнувал Божествената Литургија. Храмот во кој служел наскоро се наполнил со луѓе од сите страни на Русија, кои со покајание и ревност за молитва, доаѓале да учествуваат во Литургијата што ја служел овој свет отец. Се случувало во храмот да дојдат и по 5000 луѓе, и додека да се причестат сите, службата завршувала дури во 12 часот на пладне.

Животот го поминал со многу борби, многу искушенија, многу подвизи, но и покрај сето тоа наоѓал време да пишува, да одговара на писма, да проповеда, да ги запишува сите мисли кои му доаѓале во умот после неговите долги молитви. Со неговиот пастирски благослов многумина заминале во манастир, многумина се угледале на него и го продолжиле неговото пастирско дело, многумина се посветиле на Бога и во тајност живееле преподобен живот.

Неговото житие и неговите пишани дела се полезни за сите христијани, а особено за сегашните и идните свештеници, кои од него може да научат многу за тоа, што значи да се биде посветен пастир, сад на благодатта, светилник кој им свети на сите и им го покажува патот. Па така, овој светилник Христов, да ни го осветли патот по кој одиме, да нѐ научи и раководи по трнливиот но славен пат на свештеничкото служење, и по неговите свети молитви, Бог да ни дарува повеќе ревносни и посветени пастири на Црквата, кои ќе го раководат народот кон Христа, кон Царството Небесно. Амин.

Митрополит Повардарски +Агатангел