Излезе од печат ново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“. Тоа е книгата „Старец Сампсон“ во која се содржани голем број моменти од животот на старецот Сампсон, како и неговите пастирски поуки. Книгата ја преведе свештеникот Љупче Миланов. Книгата може да се најде во сите храмови на Повардарската епархија или да се порача директно од издаваштвото на Повардарската епархија на тел. 043 221 231.

Во прилог можете да го прочитате и предговорот на оваа книга.

Предговор за книгата „Старец Сампсон“

Да се биде старец – не може никој по своја волја. Тоа не е официјален чин во Црквата, туку благодатен дар и избор на Светиот Дух. Старецот не е само стар по години, туку возрасен и созреан во духовниот живот, според мерата од растот Христов. Човек кој живее според Божјите заповеди, кој се уподобил на Христа, кој душата своја ја полага за своите чеда, и кој ги остава деведесет и деветте, за да оди и да го спаси загубеното чедо, човек во кого пребива Светиот Дух и преку кого говори Светиот Дух. Таквите духовници-старци верниот народ ги препознава, и како пчели на цвет, се собираат околу него да се хранат од неговиот душеспасителен нектар.

Некои старци живееле во општежителни манастири, некои во пустина како отшелници, некои воделе борба со еретици, некои со лажни браќа, некои имале тешка борба со своите страсти, некои, пак, доживеале многу страдања и мачеништво.

Старецот Сампсон живеел во Русија, во еден неблагопријатен период, кога имало многу немири во земјата, кога „прогресивните“ се свртеле против царот, и го убиле заедно со целото негово семејство, кога се свртеле против Светата Црква и со сите средства и методи се обидувале да ја сотрат, уништат, посрамотат, дискредитираат, време во кое се појавиле „обновленците“, кои однатре ја разорувале Црквата со своите антицрковни учења и новотарии, време во кое не било лесно да бидеш ни обичен верник, а не, пак, монах или свештеник. Ете токму во такви историски околности се родил и живеел старецот Сампсон.

Како духовник-јеромонах во тоа време, кога било тешко да се формираат манастири, тој создал заедници од таканаречени „бели монаси и монахињи“, т.е. монаси кои живеат во светот, имаат световни професии и занимања, се облекуваат обично како и сите луѓе, но кои тајно имаат дадено монашки завети и кои живеат строг подвижнички живот. Книгите кои се напишани и објавени за него се всушност писма, разговори и исповеди токму со овие негови духовни чеда, кои по неговата смрт ги собрале и ги објавиле. Имајќи го тоа предвид, кога ги читаме неговите поуки, овде собрани, мораме да внимаваме и да не им даваме универзален карактер на сите негови поуки, затоа што голем дел од нив се лични обраќања кон конкретни личности, совети кои биле упатени и корисни за некоја конкретна личност, но не и за секого. И најдобриот лек може да биде за некого погубен, ако се дава во било кое време, на било кој начин и во било која количина. Истото важи и за поуките на старците. Затоа често може да сретнат различни мислења за исто прашање, затоа што биле упатени кон различни личности, на кои им требало различно решение.

Денес старецот Сампсон од многумина е почитуван како свет старец, но од многумина е и оспоруван неговиот авторитет. Неговите духовни чеда се убедени во неговата светост, раскажуваат чудесни настани од неговиот живот, но раскажуваат и за многу чудеса кои се случиле над неговиот гроб, кој станува познато поклоничко место за многу верници. Еден од неговите апологети е и сегашниот патријарх московски и серуски Кирил, кој уште како митрополит, во една телевизиска емисија го раскажува следново за него: „Имав прилика да се сретнувам со овој црковен трудбеник, монах, од повоениот период, уште кога бев дете и одев во Псково-печерскиот манастир. Мене секогаш ме поразуваше надворешноста на овој човек, но и гласините кои се ширеа за него. Многу се разликуваше од останатите браќа во манастирот, оставаше впечаток со своите проповеди, зборови, изглед и начин на живот. Тој беше силна личност која остави свој силен впечаток во неодамнешната историја на нашата Црква“.

Од поуките на старецот можеме да научиме многу. Посебен акцент става на внатрешната будност, на внатрешниот молитвен живот, на стоењето пред Бога, на вистинското покајание. Особено од него може да се научи за разликите меѓу православието и другите инославни конфесии, за разликата помеѓу духовноста и душевноста – нешто што ретко каде може да се сретне.

Имајќи ја предвид светоста на неговиот живот, како и полезноста на неговите поуки, од длабочината на моето срце ви ја препорачувам оваа книга, за од неа да учите, да се раководите, да напредувате духовно, угледувајќи се на старецот, како што и тој се угледал на Христа, и од Него добил мудрост и светост, за наша поука и наслада, но и за идните генерации. Амин!

Митрополит Повардарски г. Агатангел

По повод големиот христијански празник, Преображението на Господ Исус Христос на планината Тавор , Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе клирици од Повардарската епархија, отслужи Божествена Литургија во црквата „Свети Атанасиј“ во Неготино.

Митрополитот се обрати со празнично слово кон собраниот верен народ, толкувајќи го Светото Преображение на Господ Христос пред тројцата Негови ученици, потоа следуваше причестувањето на верниците, а на крајот на Литургијата, Митрополитот заедно со свештенослужителите пристапија на средината од храмот, каде што извршија осветување и благословување на грозјето коешто верниците го донесоа од своите лозја и ги прекршија и благословија празничните лебови.

На 18. 08. 2013 година, во Осмата недела по Педесетница, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе клирици отслужи Света Божествена Литургија во црквата „Успение на Пресвета Богородица“ во Велес. На почетокот на Литургијата, Митрополитот благоволи и го потстрижа во чин чтец завршениот богослов и дипломиран теолог Виктор Димовски.

На 8 и 9 август 2013 година, Велес го чествуваше споменот на својот патрон и заштитник, светиот великомаченик Пантелејмон. По четврти пат чествувањето на овој празник беше одбележан и како официјален празник на градот Велес, откако со одлука од Советот на град Велес, празникот на Светиот вмч. Пантелејмон почна да се чествува како официјален празник на градот, и покрај тоа што жителите на градот Велес неговата закрила ја чувствуваат многу одамна, за што сведочи и изградбата на Соборниот храм на Повардарската епархија, посветен на овој светител, по чии молитви, градот бил спасен од страшната чума која се појавила во XIX век.

Празнувањето започна со Вечерна Богослужба на која присуствуваше Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Повардарски г. Агатангел. По отслужената Вечерна Богослужба, на која голем број верници од Велес молитвено го просеа застапништвото пред Бога од светиот вмч. Пантелејмон, нивниот закрилник, празнувањето продолжи со Духовна академија на која најпрво присутните ги поздрави градоначалникот на општина Велес г. Славчо Чадиев, а потоа со пригоден говор до присутните се обрати и Митрополитот Повардарски г. Агатангел. Потоа следуваше настап на црковниот хор, кој исто така го носи името на патронот на градот, а по велелепните звуци од нашите хористи беше прикажан документарниот филм „Македонскла миланска скала“ на авторот Данчо Стефков, во кој е опишан животот на великанот на македонското градителство Андреј Дамјанов, градителот на Соборниот храм во Велес, посветен на светиот великомаченик Пантелејмон. Следуваше коктел за сите присутни во дворот на Соборниот храм.

Утредента на самиот празник, како централен настан на празнувањето, беше отслужена Божествена Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел. На Литургијата, Митрополитот Агатангел го произведе во чин протоѓакон досегашниот ѓакон Влатко Стоименов.

На Литургијата присуствуваа голем број верници од Велес, а и по нејзиното завршување, не престануваа реки од народ да се движат кон Соборниот храм  за да му се поклонат на својот закрилник, светиот Пантелејмон. На Литургијата присуствуваа и градоначалникот на Велес Г-дин Славчо Чадиев, советниците од Општината, како и голем дел од претставниците на институциите од градот. 

Кратко житие на Светиот великомаченик Пантелејмон

Родум од Никомидија, од мајка христијанка и татко незнабожец. Мајка му се викаше Евула, а татко му Евсторгиј. Како момче ја изучи лекарската наука. Свештеникот Ермолај го повика кај себе, го научи на верата во Христа и го крсти. Пантелејмон чудотворно излечи еден слеп когошто другите лекари залудно го лечеле: го излечи со името на Христос и го крсти. Од завист лекарите го обвинија дека е христијанин, па Пантелејмон излезе на суд пред царот Максимијан. „Со телото застана пред земниот цар, а со умот стоеше пред Царот небесен“. Тој слободно изјави дека е христијанин и пред очите на царот излечи еден фатен човек од долгогодишна болест. Ова чудо ги привлече кон Христа многубројни незнабожци. Царот го подложи Пантелејмон на маки, но Господ му се јави на светителот неколкупати и го избави цел и неповреден. Тогаш пострада и Свети Ермолај заедно со Ермип и Ермократ. Кога беше осуден на смрт, Пантелејмон клекна на молитва. Во тој миг џелатот го мавна со меч по вратот, а мечот се скрши како да беше од восок. И џелатот не можеше да го погуби додека светителот не ја заврши својата молитва и самиот не рече да го заколат. Неговите мошти станаа исцелителни. Свети Пантелејмон беше заклан под некоја маслинка, којашто потоа целата се закити со плод. Името Пантелејмон значи „семилостив“. Семилостивиот Бог ја прими неговата праведна душа и го прослави меѓу Своите големи светители. Овој прекрасен маченик пострада чесно за Христа во својата младост, на 27 јули 304 година. Свети Пантелејмон се повикува при молитвите на водоосветување и елејоосветување (осветување на масло) заедно со Свети Ермолај и останатите бесребреници и чудотворци. Најубавиот храм посветен на овој светител се наоѓа на Света Гора.

На 08. 08. 2013 год., на денот кога Светата православна црква го чествува споменот на Св. преподобна маченичка Параскева Римјанка (св. Петка), во храмот „Св. вмч. Димитриј“ во Кавадарци се отслужи Света Архиерејска Литургија. На Литургијата чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на бројно свештенство од Кавадарци и Велес.

Со празнично слово пред присутните верници се обрати Митрополитот Агатангел, зборувајќи за житието на светата маченичка Параскева. На Литургијата во храмот во Кавадарци беа изнесени свети мошти од Свети Серафим Саровски; мошти од светите Димитриј Ростовски, Теофан Затворник и великомаченикот Пантелејмон и парче од одеждата на свети Јован Шангајски, како и честица од Чесниот крст, на кои присутните верници им се поклонија.

Во предвечерјето на празникот беше отслужена вечерна богослужба ширум храмовите низ Повардарската епархија. Во Велес традиционално беше отслужена вечерна богослужба во црквата „Св. Петка“, која како и секоја година беше масовно посетена од жителите на градот Велес кои дојдоа да и се поклонат на преподобната маченичка Параскева.

Св. преподобна маченичка Параскева Римјанка (св. Петка)

Родена е во Рим од родители христијани. Од детството научена на верата во Христа. Најусрдно ревнуваше да ги делотвори сите Божји заповеди. Со сведоштвото на нејзиниот вистински благочестив живот и вера упатуваше на патот на спасението и други. Кога ѝ умреа родителите, го раздаде имотот на сиромасите, а самата се замонаши. Како монахиња со уште поголем жар и ревност ја проповедаше верата во Христа не криејќи ја од никого, иако во тоа време римските власти крваво ја гонеа христијанската вера. Први за проповедање на забранетата вера Света Параскева ја обвинија зли Евреи. Ја изведоа на суд пред царот Антонин. Сите ласкања на царот не помогнаа ни најмалку да ја поколебаат Божјата слугинка во вистинитата вера. Тогаш ја подложија на огнени маки и ѝ ставија усвитен шлем на главата. Но Господ чудесно ја спаси и таа се избави и се оддалечи од Рим. Тргна од град во град да го обраќа тогашниот незнабожечки народ кон христијанското благочестие. Уште во два града беше изведувана пред кнезови и судии и истизавана за Господ, но притоа вршеше големи чуда со силата Божја и брзо се опоравуваше од маките. Како и секогаш, незнабожците нејзините чуда ги припишуваа на магии, а нејзиното опоравување на силата и милоста на нивните богови. Еднаш на кнезот мачител Света Параскева му рече: „Не ме исцелија твоите богови кнезу, туку мојот Христос, вистинскиот Бог“. Најпосле некој кнез Тарасиј ја уби со меч. Тоа беше славниот крај на многуплодниот живот на оваа светителка. Нејзините мошти подоцна беа пренесени во Цариград. Чесно пострада за Христа во 2 век.

На денот кога Светата православна црква го чествува споменот на Светата Марија Магдалина, во црквата „Успение на Пресвета Богородица“ во Велес се отслужи Света Божествена Литургија на која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на бројно свештенство. На Литургијата, Митрополитот Агатангел благоволи и ја изврши Светата Тајна брак врз чедата Божји Маја Јаневска и Александар Цаневски од Велес.