На 17. 02. 2019 година се упокои пензионираниот свештеник Станко Петковски.

Роден на 26. 06. 1953 во с. Нов Иственик - Делчевско, каде што завршил основно образование. Средно образование завршил во Македонската православна богословија „Св. Климент Охридски” во Скопје. За ѓакон беше ракоположен на 27. 09. 1975 година, а за свештеник на 05. 10. 1975 година од страна на тогашниот Митрополит Американско-канадски и австралиски и администратор Полошко-кумановски г. Кирил. На парохиска служба во Изворската парохија стапил на 01. 11. 1975 година.

Во Неделата на Митарот и Фарисејот, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе клирици на епархијата, отслужи Света Божествена Литургија во манастирот „Св. Вознесение Христово“ во Гевгелија.

На празникот Сретение Господово Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе клирици од епархијата, отслужи Света Божествена Литургија во црквата „Св. Кирил и Методиј“ во Велес. На овој празник се извршува чин на осветување и благословување на црковните свеќи, па така Митрополитот Агатангел ги освети и благослови црковните свеќи, а исто така овој чин се изврши во сите архиерејски намесништва на Повардарската епархија.

 На 14.02.2019 година, на денот кога го празнуваме Претпразненството на Сретение, како и споменот на светиот маченик Трифун, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители, отслужи  света архиерејска Литургија во храмот „Св. Петка“ во Кавадарци. По завршувањето на Литургијата, беше извршен чинот на Мал водосвет, а потоа, според традицијата, беше закроено и лозјето.

Светиот маченик Трифун     14/02/2019

Роден е во селото Кампсада во Фригија од сиромашни родители. Во детството беше чувар на гуски. И уште од детството врз него беше голема Божја благодат и можеше да исцелува болести кај луѓето и кај животните и да изгонува бесови. Во тоа време со Римското царство завладеа царот Гордијан, чијашто ќерка слезе од умот и со тоа го фрли царот во голема жалост. Ниеден лекар не можеше да ѝ помогне на лудата Гордијана. Тогаш демонот прозборе преку девојката и рече дека освен Трифун никој не може да го истера. После многумина Трифуни ширум царството, по Божја Промисла го повикаа и овој млад Трифун. Го доведоа во Рим и тој ја исцели царската ќерка. Царот му подари многубројни дарови, а тој на враќање им ги раздели на сиромасите. Потоа ова свето момче продолжи да чува гуски и да Му се моли на Бога. Кога се зацари христоборниот Декиј, Свети Трифун беше малтретиран и свирепо измачуван заради Христа. Но тој со голема радост ги поднесе сите мачења, велејќи: „О кога би можел да се удостојам во оган и маки да завршам за името на Исус Христос, мојот Бог и Господ!“ Маките не му наштетија ни малку и најпосле мачителите го осудија на смрт со меч. Му се помоли на Бога и издивна во 250 година.

На 10. 02. 2019 година, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи света Божествена Литургија во болничкиот храм посветен на светите бесребреници Козма и Дамјан во Велес. На Литургијата сослужуваа повеќе свештенослужители од градот Велес. 

На денот на кој Светата православна црква го чествува Светиот Атанасиј Велики, архиепископ Александриски, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Божествена Литургија во храмот посветен на овој светител во Неготино, град чии жители го слават Светиот Атанасиј како свој патрон и заштитник, па затоа и масовно ја посетуваат црквата на овој ден, молитвено просејќи го застапништвото од светителот. На Литургијата сослужуваа свештенослужители од кавадаречкото намесништво. Митрополитот Агатангел, на оваа Литургија, благоволи и го произведе во чин протоереј свештеникот Сарафче Иванов од Неготино. Повеќе верници застанаа пред Светиот Путир, примајќи ги Светите Христови дарови, а потоа беа прекршени и празничните колачи.

Свети Атанасиј Велики, архиепископ Александриски    

На денешен ден се празнува преносот на неговите мошти и чудата произлезени од нив. А животот и подвигот на овој светител се опишани под 18 јануари: Роден во Александрија 296 година. Од детството наклонет кон духовниот призив. Беше ѓакон кај архиепископот Александар и го придружуваше својот архиепископ на Првиот Вселенски Собор во Никеја. На овој Собор многу се прослави со неговата ученост, благочестие и ревност за Православието. Многу придонесе за побивањето на Ариевата ерес и за утврдувањето на Православието. Го напиша Симболот на Верата кој на Соборот беше усвоен. По смртта на Александар, Св. Атанасиј беше избран за архиепископ Александриски. Во архиепископскиот чин остана над четириесет години, иако не беше цело време на архиепископскиот престол. Речиси сиот живот беше гонет од еретиците. Од царевите најмногу го гонеа: Констанциј, Јулијан и Валент; од епископите Евсевиј Никомидиски со уште мнозина други; а од еретиците Ариј и неговите следбеници. Беше принуден да се крие од гонителите дури и во бунар, во гроб, по приватни куќи, по пустини. На двапати бегаше во Рим. Дури пред смртта едно време проживеа мирно како добар пастир сред своето стадо, коешто вистински го љубеше. Мал е бројот на светителите што се толку клеветени и толку злосторнички гонети како Св. Атанасиј. Но, неговата голема душа најпосле излезе победоносна од сета таа долготрајна и страшна борба. За совет, утеха и морална потпора често одеше кај Свети Антониј, кого го почитуваше како свој духовен отец. Човекот којшто ја формулираше најголемата вистина мораше и да пострада за таа вистина, додека Господ не го упокои во Своето Царство овој Свој верен раб, во 373 година.