Со благослов на Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Повардарски г. Агатангел се подготви и се испечати книгата „Толкување на Псламите“ од свети Атанасиј и свети Василиј. Книгата ја преведе ѓаконот Никола Ѓорѓиевски. Ова најново издание на издаваштвото на Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ може да го најдете низ сите храмови на Повардарската епархија или да се порача на тел. 043 221 231 или на е-пошта: Оваа адреса на е-пошта е зашититена од спем-ботови, потребно е да го вклучите Javascript-от за да ја погледнете  

Во прилог можете да го прочитате и предговорот на оваа книга.

Предговор

Псалтирот е една од старозаветните книги, составен од 151 псалм, кои се напишани од разни лица, но главно псалмите му припаѓаат на светиот цар Давид, па оттаму и целиот Псалтир се нарекува Давидов. Во старозаветното богослужение псалмите се пееле во придружба на инструменти, како што читаме во некои од псалмите. Според содржината во псалмите сретнуваме различно расположение, како што е тага, очај, покајание, барање прошка, повик кон Господ во тешки моменти, барање помош од Господ, а има и такви кои повикуваат на благодарност, пофалба и слава на Бога. Според содржината е и нивната намена.

Светата Црква, раководена од Светиот Дух, знаела колку голема полза може да добиеме преку читањето на псалмите, па затоа, преку устите на светите отци ни ја покажува смислата на псалмите.

Свети Јован Златоуст вели: „Подобро и сонцето да престане, отколку да го оставиме Псалтирот. Бидејќи голема полза имаме ако се поучуваме од псалмите и ако усрдно го читаме Псалтирот. Сите книги ни се полезни и читајќи ги им нанесуваме болка на демоните, но ниту една не е како Псалтирот; затоа, да не бидеме мрзливи“.

Свети Григориј Богослов: „Псалтирот е леб ангелски, со кој се хранат душите, кои се гладни за Бога“.

Свети Јован Кронштадски: „Боговдахновените химни на Давид ги раководат сите кон молитва, кон предаденост на Бога, славословие и благодарност на Бога за сѐ; тие просветуваат, хранат, насладуваат и ги закрепнуваат душите на верниците; ги прогонуваат невидливите непријатели, ги лекуваат душевните страсти, нѐ учат да Го љубиме Бога и да ги пазиме Неговите заповеди, да се молиме за сите и постојано да се вознесуваме кон Бога; и нивната сладост, нивната полза за душите на благочестивите е неискажлива“.

Блажениот Августин: „Љубовта кон псалмопеењето ги роди манастирите. Пеењето на псалмите душите ги украсува, ангелите на помош ги повикува, демоните ги прогонува, ја отфрла темнината, ја привлекува светлината... ѓаволот го поразува, Бога Го покажува... гневот го смирува, пофалбата Божја е непрестајна. Слично на мед е пеењето на псалмите!“

И многу други отци говорат за ползата од читањето на псалмите, но за да имаме вистинска полза, треба со разбирање да ги читаме. Затоа светите отци направиле боговдахновени толкувања на сите псалми, па читајќи ги нив, да го достигнеме вистинското разбирање, на вистински начин да му упатуваме на Бога молитва и слава и благодарност. Како толкувачи на Псалтирот познати ни се толкувањата на свети Атанасиј Велики, свети Василиј Велики, преподобен Ефрем Сириски, Ефтимиј Зигабен, Теофан Затворник, Теодорит Кирски и други.

Во книгата која ја имате пред вас се објавени толкувањата на свети Атанасиј и свети Василиј, како и на Евтимиј Зигабен, кои ни се доволни за правилно разбирање и изучување на псалмите. На сите православни христијани, верни чеда на нашата Света Македонска Православна Црква од срце им препорачувам да го читаат редовно псалтирот, заедно со толкувањата на псалмите, за напредок во духовниот живот, за приближување кон Бога и за утеха во тешкотиите.

Митрополит Повардарски

+Агатангел

На празникот Покров на Пресвета Богородица, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на повеќе свештенослужители отслужи Света Божествена Литургија во храмот посветен на овој празник во селото Каратманово.

Покров на Пресвета Богородица

Отсекогаш Црквата ја прославува Пресвета Богородица како покровителка и заштитничка на христијанскиот род, Којашто со своите претстателски молитви Го смилостивува Бога кон нас грешните. Помошта на Пресвета Богородица како кон поединци така и кон народите, како во мир така и во војна, како во монашките пустини така и во многужителните градови се покажала очигледна безброј пати. Настанот којшто Црквата го споменува и празнува денес го докажува тоа неотстапно покровителство на Пресветата Дева над христијанскиот род. На 1 октомври 911 година во времето на царот Лав Мудриот (или Философ), имаше сеноќно бдение во Богородичната црква Влахерна во Цариград. Црквата беше преполна со народ. Во задниот дел стоеше Св. Андреј Јуродив со својот ученик Епифаниј. Во четвртиот час од ноќта над народот се појави Пресвета Богородица со распрострен омофор на рацете и со таа облека како да го покриваше народот. Беше облечена во златна порфира и целата блескаше во неискажлив сјај, опкружена со апостоли, светители, маченици и девици. Гледајќи го тоа видение Св. Андреј му покажа со рака на блажениот Епифаниј и го праша: „Ја гледаш ли, брате, Царицата и Госпоѓата над сите, како се моли за сиот свет?“ Епифаниј одговори: „Ја гледам и се ужаснувам!“ Заради ова се востанови ова празнување, за да нѐ потсетува како на тој настан така и на постојаното покровителство на Пресвета Богородица, кога тоа Нејзино покровителство, тој покров молитвено го бараме кога сме во неволја.

Изминатиот викенд, 06 и 07 октомври 2018 година, се одржа Архиепископски црковно-народен собор, во Калишта, Струга и во Охрид.

Соборот започна на 06 октомври, и како што доликува на секое христијанско собрание, истиот започна со Призив на Светиот Дух, во манастирот „Рождество на Пресвета Богородица“ во Калишта, Струга. По пригодните молитви, почна заседанието на Соборот, најпрво со свечен дел, на кој свое обраќање имаше Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, како и Директорот на Комисијата за односи со верските заедници и религиозни групи во Р. Македонија, г. Даријан Сотировски. По свечениот дел, следуваше работниот дел на заседанието, на кој се разгледуваа повеќе прашања од актуелниот живот на Македонската православна црква - Охридска архиепископија. Сите прашања, со искрена и корисна дебата, беа решени во еднодушност, а покрај другото, Соборот реши Архиепископот на Македонската православна црква - Охридска архиепископија да ја носи титулата Митрополит Скопски, Архиепископ Охридски и Македонски и на Јустинијана Прима. Истиот ден, во вечерните часови, во катедралниот храм „Св. Софија“ во Охрид, беше одржана Свечена академија, на која свое обраќање имаше Архиепископот г.г. Стефан, а храмот се исполни со прекрасните звуци на хорот при храмот „Рождество на Пресвета Богородица“ Скопје, како и од братството на Бигорскиот манастир „Св. Јован Крстител“. На Академијата беше прикажано и видео за Вториот црковно-народен собор.

Овогодинешниот Јубилеен собор заврши на 07 октомври, во катедралниот храм „Св. Софија“ во Охрид, каде што се отслужи света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Скопски и Архиепископ Охридски и Македонски и на Јустинијана Прима г.г. Стефан, во сослужение на Митрополитите Тимотеј, Петар, Агатангел, Пимен, Иларион, Јосиф и Јосиф и епископот Климент, како и многубројни свештенослужители од сите епархии на Македонската православна црква - Охридска архиепископија. По завршувањето на Литургијата, Митрополитот Агатангел се обрати со пригодна беседа кон неизбројниот верен народ, кој дојде од сите страни за да го прослави овој свечен и јубилеен ден.

Повеќе информации и фото материјал на веб-сајтот на Дебарско-кичевската епархија.

Крстот нè повикува да се поклониме на распнатиот Христос. Крстот е знамето на православието, крстот е знамето на христијаните, крстот е спасението на човештвото, крстот го победува сатаната, крстот  нè искачува во царството небесно.

На празникот на пронаоѓањето на чесниот Крст, Митрополитот Повардарски отслужи Света Литургија во храмот на светото Вознесение Христово во Велес. На Литургијата сослужуваа повеќе клирици на Повардарската епархија, а пред чесниот Крст се поклонија голем број верници.

На овој ден се празнуваат два настани поврзани со Чесниот Крст: прво, пронаоѓањето на Чесниот Крст на Голгота, и второ, враќањето на Чесниот Крст од Персија во Ерусалим. Обиколувајќи ја Светата Земја Св. царица Елена намисли да го побара Чесниот Крст на Христос. Некој старец Евреин, по име Јуда, единствен знаеше за местото каде што се наоѓаше Крстот, па принуден од царицата изјави дека Крстот е закопан под храмот на Венера, којшто на Голгота го подигна царот Адријан. Царицата нареди и го разурнаа оној идолски храм, па копајќи во длабочина најдоа три крста. Додека царицата беше во недоумение како да го распознае Христовиот Крст, покрај местото поминуваше поворка со мртовец. Тогаш патријархот Макариј рече да ги полагаат крстовите редум врз мртовецот. А кога го ставија врз него третиот крст, покојникот оживе. По тоа познаа дека е тоа вистинскиот Христов крст, чесен и животворен. Потоа го положија врз една болна жена и жената оздраве. Тогаш патријархот го крена крстот за да го види сиот народ, а народот со солзи пееше: „Господи помилуј!“ Царицата Елена направи ковчег од сребро и го положи во него Чесниот Крст. Подоцна, кога царот Хозрој го зазеде Ерусалим, многумина ги одведе во ропство, а Крстот Господов го однесе во Персија. Во Персија Крстот лежеше четиринаесет години. Во 628 година грчкиот цар Ираклиј го победи Хозрој и со слава го поврати Крстот во Ерусалим. Влегувајќи во градот царот Ираклиј го носеше Крстот на своите плеќи. Но одеднаш застана и не можеше да зачекори ни чекор. Патријархот Захариј виде ангел којшто му попречуваше на царот во раскошни облеки да оди под Крстот, по оној пат по којшто Господ одеше бос и понижен. Тоа видение патријархот му го објави на царот. Тогаш царот се слече, па босоног и во бедна облека го зеде Крстот, го изнесе на Голгота и го положи во храмот на Воскресението, на радост и за утеха на целиот христијански свет.