На денешен ден (29. август по стариот, односно 11. септември по новиот календар), Црквата го оживува споменот за маченичката смрт на Свети Јован Претеча. Претеча е оној кој брза пред некого за да ја објави веста за Неговото доаѓање и тоа е едно од имињата на овој светител. Тоа име на Свети Јован е сосема разбирливо и оправдано, зашто целиот свој живот, од неговото зачнување, па сè до телесната смрт, тој непрекинато сведочеше дека Исус навистина е Бог и Син Божји.

По тој повод, во манастирот посветен на овој светител во местото Ветерско беше отслужена Света Божествена Литургија, со која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел. Митрополитот, во својата беседа пред присутните, зборуваше за духовниот живот на Свети Јован Крстител, за неговата праведност, како и за спремноста да се жртвува за вистината, кога станува збор за изобличувањето на гревот. По Литургијата беше извршен Водосвет и прекршување на празничните лебови.

Отсекувањето на главата на Св. Јован Крстител     11/09/2021

Ирод Антипа, синот на стариот Ирод, убиецот на Витлеемските младенци во времето на раѓањето на Господ Исус, беше господар на Галилеја во времето на проповедта на Свети Јован Крстител. Овој Ирод беше оженет со ќерката на арапскиот кнез Арета. Но бидејќи зол изданок од зол корен, Ирод ја протера својата законска жена и незаконски ја зеде за сожителка Иродијада, жената на својот брат Филип, којшто сѐ уште беше жив. Против ова беззаконие стана Свети Јован Крстител и силно го изобличи Ирод. Ирод го фрли во затвор. За време на еден пир во неговиот дом во Севастија Галилејска пред гостите играше Салома, ќерката на Филип и Иродијада. И пијан и занесен од таа игра, Ирод ѝ вети на танчерката дека ќе ѝ даде сѐ што ќе посака, па дури и кога би побарала половина од неговото царство. Наговорена од мајка ѝ, Салома ја побара главата на Свети Јован Крстител. Ирод нареди и му ја отсекоа на Јован главата во затворот, па му ја донесоа на Ирод на чинија. Учениците Јованови ноќе го зедоа телото на својот учител и чесно го погребаа, а Иродијада го избоде со игла Јовановиот јазик, а главата му ја закопа на некое нечисто место. Што стана понатаму со главата на Светиот Предвесник опишано е под 24 февруари. Но набрзо оваа група злосторници ги постигна Божја казна. За да ја измие честа на својата ќерка кнезот Арета удри со војска на Ирод и го порази до темел. Поразен Ирод беше осуден од кесарот Калигула на прогонство, најнапред во Галија, а потоа во Шпанија. Како прогонети Ирод и Иродијада живееја во беда и понижувања, додека земјата не се отвори и не ги проголта. Салома загина со зла смрт на реката Сикорис (Сула). Смртта на Свети Јован се случи пред Пасха, а празнувањето на 29 август е востановено затоа што тој ден е осветена црквата којашто на неговиот гроб ја подигнаа во Севастија Светиот цар Конастантин и неговата мајка, Светата царица Елена. Во таа црква се положени моштите на Јовановите ученици: Елисеј и Авдиј.

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Невидлива борба“ од свети Никодим Агиорит. Во оваа книга ќе читате за духовната борба која треба да ја води секој православен христијанин, за скалилата и искушенијата кои треба да ги поминеме при нашето растење во духовниот живот, како и за добродетелите кои треба да ги стекнеме. Ова најново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ е превод на Никола Цилаков.

Книгата може да се најде во сите храмови на Повардарската епархија или да се порача директно од издаваштвото на Повардарската епархија на тел. 043 221 231.

Предговор на книгата

Книгата која ја имате пред вас е дело на светиот Никодим Светогорец, монах од XVIII-XIX век. Времето во кое живеел било тешко, под турско ропство, со постојани закани и опасности, присилна исламизација, време во кое православната богословска наука многу заостанала, па дури и сосема замрела во некои краишта. Поради необразованост голем дел од клирот не можел да проповеда, да го шири Евангелието, или да ги разбере делата на светите отци. Никодим завршил образование во Смирна, Мала Азија, но морал да се врати во Наксос, а потоа и на Света Гора каде што примил монашки чин и го дооформил своето богословско образование и духовен опит. Како одличен познавач на латинскиот, францускиот и италијанскиот јазик, почнал да преведува многу книги, па и самиот да пишува. Извршил големо дело за целата Црква со тоа што многу шетал и собирал податоци за мачениците од Турското ропство, па благодарение на него, до нас дошле и житијата на света Злата Мегленска, свети Ѓорѓи Кратовски и многу други свети маченици.

Голема заслуга има светиот Никодим, заедно со другите свети отци од коливарското движење, за обновата на Литургијата, за враќање на древниот поредок во Црквата на редовно причестување. Во тоа време нив ги сметале дури и за еретици, но тие, поткрепени од Божјата благодат и од нивните огромни и длабоки богословски знаења и духовен опит, ги победиле нивните заблудени и неуки противници, и им покажале на сите дека Литургијата и Светата Причест се централен момент во животот на Црквата, во животот на секој православен христијанин. Надвор од Светата Литургија нема христијанство, а со тоа, нема ни спасение.

Исто така, свети Никодим и свети Макариј Коринтски се составувачи на Добротољубието во пет томови, чиј што превод на црковнословенски е направен од свети Пајсиј Величковски, а преводот на македонски јазик го направи блаженоупокоениот архиепископ Михаил.

Книгата „Невидлива борба“ е еден вид продолжување или дополнување на Лествицата на свети Јован Лествичник. Наменета е за монасите, но и за секој верник. Во оваа книга ќе читате за духовната борба која треба да ја води секој православен христијанин, за скалилата и искушенијата кои треба да ги поминеме при нашето растење во духовниот живот, за добродетелите кои треба да ги стекнеме, и искушенијата кои му доаѓаат на секој човек на смртна постела.

Оваа книга е огромно богатство за секој православен христијанин, а тоа ќе го види секој откако ќе ја прочита. Затоа, од длабочината на моето срце, на сите христијани им ја препорачувам оваа мала, но значајна книга, за наше духовно растење, за побезбедно поминување низ искушенијата од секојдневниот живот, за победа над демонските замки, кои како мрежи се распослани над сите нас.

Да читаме, да ја изучуваме верата, а најмногу од сѐ да контактираме со нашите свештенослужители и монаси, со нив да се советуваме, под нивно духовно раководство да растеме и да бидеме редовни на Божествената Литургија. Амин.

Митрополит Повардарски

+ Агатангел

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, се подготви и се испечати книгата „Моќта на името“. Оваа книга е зборник од текстови од светите отци, како и од современи богослови посветени на Исусовата молитва. Ова најново издание од издавачката дејност при Повардарската епархија „Св. Ѓорѓи Полошки“ е превод на Станка Бикова.

Книгата може да се најде во сите храмови на Повардарската епархија или да се порача директно од издаваштвото на Повардарската епархија на тел. 043 221 231.

Предговор на книгата

Книгата која ја имате пред себе е еден вид зборник за Исусовата молитва. Кога станува збор за оваа молитва, најпрво помислуваме дека тоа е монашко дело, но, откако ќе ја прочитаме книгата, во која се содржат боговдахновените мислења на светите отци, како и од современи богослови, ќе сфатиме дека секој христијанин, без разлика дали има некаков призив во клирот или се работи за обичен верник, е повикан да го исполнува ова свештено дело. Секој од нас е повикан да биде дел од „царското свештенство“, кое во олтарот на своето срце, секојдневно ќе му принесува молитви и воздишки на нашиот Спасител и Господ Исус Христос, како лична жртва, чиста и непорочна, која Бог ќе ја прими во Својот наднебесен и духовен жртвеник, а за возврат ќе ни ја испрати благодатта на Светиот Дух.

Преку молитвата зборуваме со нашиот Бог. Каква привилегија ни дал Бог, да му се обраќаме лично, како деца на својот родител, и пред Него да си го отвориме срцето, пред Него да ги кажеме сите наши маки и страдања. Притоа, да не ја претвориме молитвата во постојано себесожалување и себеоплакување, туку молитвата ни служи за да Го бараме Бог. А Бог е тука, блиску, и нашето срце е Негов престол. Но, колку се грижиме ние за чистотата на нашето срце? Зарем смееме да дозволиме Бог да влезе на нечисто место? „Зашто однатре, од срцето човечко, излегуваат лоши помисли, прељубодејства, блудства, убиства, кражби, лакомства, лукавства, пакости, злоби, око лукаво, богохулство, гордост, безумство. Сето тоа зло однатре излегува и го осквернува човекот“ (Марко 7, 21-23). Нема човек без грев и без страсти, но во Црквата Бог ни дал и средства за очистување, за лечење. Имено, светите таинства, покајанието и исповедта, Светата Причест, проследени од постот и молитвата, милостината и простувањето, се најдобрите средства за очистување од сите гревови и страсти. И самата Исусова молитва е токму тоа, исповедање на верата во Спасителот Исус Христос, Синот Божји, но и постојано покајание пред Него.

Каде што нема пост и молитва, таму има дувло на демони – вели светиот Филарет Московски. Исусовата молитва не може да се исклучи од севкупниот живот на верникот, не може да биде одвоена од подвизите и Литургијата на Црквата, не може да се практикува без православно исповедање на верата. Секој обид, да се практикува оваа свештена молитва, надвор од Светата Литургија, или надвор од Православната црква, завршува со тотален неуспех и застранување со умот. Тоа не значи дека треба да се плашиме од молитвата, туку напротив, да се охрабриме, да ја практикуваме, но за ова да ги имаме како предуслов послушноста кон духовникот и кон Светата Православна црква, љубовта кон Бог и кон ближните, смирението и другите добродетели.

Во денешно време, како и во вековите пред нас, сите свети отци алармираат дека нема повеќе добри духовници, кои ја практикуваат Исусовата молитва, па затоа сите ни препорачуваат да се учиме на молитва од делата на светите отци, кои имале големо духовно искуство и постигнале висок степен на духовно растење. Оваа книга ја издаваме токму со таа цел, да се научиме на оваа „уметност над уметностите“, но никако да не го правиме тоа самостојно, без надзор од духовник, оти подобро да сме послушни на духовник почетник, отколку да му бидеме послушни на нашиот опрелестен ум. Заради послушноста кон духовникот, Бог ќе ни испрати благодат и таа благодат ќе нѐ раководи во духовниот живот.

Да читаме, да се молиме, да напредуваме во духовниот живот, да се искачуваме по небесната лествица на добродетелите, секогаш во содејство со Божјата благодат, за наше спасение и за слава на Бога. Амин.

Митрополит Повардарски

+ Агатангел

На денот на Успението на Пресвета Богородица беше отслужена света Божествена Литургија во храмот посветен на Успението Богородично во Велес, со која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на бројно свештенство од градот Велес.

Во превечерјето, пак, на денот во кој се чествува Успението на Богомајката, во храмот посветен на ова второ воскресение, како што уште се нарекува, Митрополитот Повардарски г. Агатангел со свештенослужители од градот отслужи Вечерна богослужба. На Вечерната беше изложена плаштаницата, на која е изобразено погребението на Пресвета Богородица.

Чествувањето на Успението на Пресвета Богородица во градот Велес, започна на 26. 08. 2020 година, со отслужување на Молебен канон на Пресвета Богородица со читање на Богородичниот Акатист, во црквата посветена на Богородичното Успение. На службата беа осветени петолебија, кои верниците ги принесоа за здравје и благосостојба.