Во втората Недела по Светата Педесетница, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Божествена Литургија во црквата „Св. Петка“ во Кавадарци. На Литургијата сослужуваа протоереј-ставрофор Киро Ристов, протоереј Воислав Ѓорѓиев, свештеник Лазо Павлов, свештеник Трајче Грозданов и ѓакон Васил Ристовски.

Во саботата, на 10 јуни 2017 година, свечено се прослави матурирањето на 49-тата генерација богослови при Македонската Православна Богословија „Свети Климент Охридски“, во Драчево, Скопје. На свеченоста присуствуваше Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан, а присуствуваа Митрополитот повардарски и ректор на Богословијата г. Агатангел, Митрополитот преспанско-пелагониски г. Петар, Митрополитот брегалнички г. Иларион, митрополитот тетовско-гостиварски и овогодишен синодски пратеник на матурските испити г. Јосиф, деканот на Богословскиот факултет „Свети Климент Охридски“ проф-др. Ѓоко Ѓоргевски, целиот професорски колегуим при Богословијата, професори од Богословскиот факултет, и свештеници од различни епархии при Македонската Православна Црква - Охридска Архиепископија, сите собрани заедни за да ја споделат радоста на новодипломираните богослови, и да им посакаат успешно понатамошно духовно и интелектуално надградување, и долговековна плодотворна работа на нивата Господова.

Говор на протоереј-ставрофор Јован Кумевски                     Слово на матурантите

Во прилог можете да го прочитате и предговорот на оваа книга.

Предговор за книгата

Голем благослов е за нас, што токму во нашата издавачка дејност, излегува веќе второто издание од книгата Свети Нектариј Егински. Поради славата која ја има светителот првото издание веќе се потроши, па ете, дојде ред, да излезе од печат второто, но дополнето издание. Освен житието и поуките на светителот, второто издание е дополнето со чудата на свети Нектариј од периодот 1969 до 1971 година. Сведоштвата доаѓаат од целиот свет, како доказ дека светителот се грижи и им помага на сите оние кои го почитуваат и кои го повикуваат во своите молитви, да се моли за нив.

Животот на свети Нектариј започнал во Силиврија, во домот на Димос и Василики Кефалас. Роден како петто дете од шесте деца во нивниот дом, Анастасиј уште од мал бил научен на побожност, на молитва, на скромен и сиромашен живот. Работел во продавница за тутун уште во детска возраст. Ја сакал науката, но во тоа време само богатите имале можност да ги школуваат своите деца, но малиот Анастасиј, како избран од Бога за голема мисија, го привлекол вниманието на некои луѓе кои се нафатиле да му го платат школувањето. Во Цариград се вработил како надзорник во метохот на Гробот Господов и останал таму 6 години. Потоа се преселува на островот Хиос каде што работи како учител, а во неделите оди во манастирот на преподобниот Пахомиј Хиоски. Станува монах со име Лазар, а по една година јероѓакон со ново име Нектариј. Со помош од покровители завршува образование, па заминува во Александрија, кај патријархот Софрониј IV. И тој откако ги увидел талентите на младиот јероѓакон, го испраќа да заврши високо образование, па потоа го ракополага за јеромонах и го одликува со архимандритско достоинство. Најпосле ќе биде ракоположен и за епископ Пентаполски. Но, ѓаволот кој никогаш не дреме и сега се замешал, па поттикнал завист кај патријархот и кај другите архиереи против светиот Нектариј, и светителот наскоро бил разрешен од сите обврски во митрополијата и останал сам владика, без своја епархија, без паства. Само една година и пол бил митрополит и веднаш бил разрешен и исфрлен од Александриската патријаршија. Се надевал дека Бог нема да го остави, и се случило според неговата вера. Бил поставен за ректор во Ризариевата богословија, каде што поминал речиси 14 години, подготвувајќи ги идните пастири и проповедници на Црквата Божја. Во 1907 ја напуштил оваа должност и се повлекол во манастирот на Света Троица на Егина, што самиот го изградил и во кој веќе живееле неколку монахињи – негови духовни чеда. Тука ги поминал последните години од својот живот, станувајќи сѐ за сите, и во 1920 година Господ, Кому цел живот Му служел, го повикал кај себе.

Една година по упокојувањето бил откопан и преместен во нов гроб, и тогаш се покажало дека е нераспаднат и дека шири благоухание. Три години по упокојувањето пак бил отворен и пак имало благоухание од неговото нераспаднато тело. Во 1927 година пак бил откопан. Во 1953 година пак бил откопан и дури тогаш телото се распаднало. На 5 ноември 1961 официјално бил прибројан во хоровите на светителите, и оттогаш па наваму Бог го прославува сѐ повеќе и повеќе, насекаде се градат храмови во негово име, и насекаде овој чудесен светител ја пројавува својата грижа за верниот народ. Оној кој остана без своја паства, сега цел свет го има за своја паства. Некогаш немаше каде глава да потслони, а сега нема место во неговиот манастир за да ги собере сите кои сакаат тука да престојуваат. Трпеливото поднесување на клеветите ги растури мрежите на ѓаволот, а смирението го издигна овој светител до небесните живеалишта.

Житието на свети Нектариј може да нѐ научи на многу полезни нешта, особено за тоа, како ѓаволот се меша кога ќе види дека во Црквата се случува нешто добро, за тоа дека не треба да ги мразиме или да им се одмаздуваме на оние кои ни причинуваат зло, бидејќи злото не доаѓа од нив, туку од таткото на лагата – ѓаволот. Ако со смирение и трпение поднесуваме сѐ, ги поднесуваме сите искушенија од ѓаволот, тогаш патот кон рајот нема да го промашиме.

Со надеж дека оваа книга ќе ви помогне во духовното патување кон Царството Божјо, од срце ви ја препорачувам, молејќи се, молитвите на светиот Нектариј да ве водат и закрилуваат во сите денови од вашите животи. Амин!

Митрополит повардарски

+Агатангел

На 11. 06. 2017 година, по повод 50-годишниот јубилеј од возобновувањето на автокефалноста на Охридската Архиепископија во лицето на Македонската православна црква, како и по повод 10-годишнината од осветувањето на возобновената манастирска црква „Св. Атанасиј Велики“, во Лешочкиот манастир, беше отслужена Света архиерејска литургија на која чиноначалствуваше Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан во сослужение на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, Митрополитот Брегалнички г. Иларион, Митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, надлежниот Митрополит Тетовско-гостиварски г. Јосиф, и свештенослужители од повеќе епархии на МПЦ-ОА.

По литургијата беше отслужена трисагија во чест и помен на упокоените Валаамските монаси, како и во чест и помен на 172 години од упокојувањето на игуменот Кирил Пејчиновиќ-Тетоец, и четири години од упокојувањето на Митрополитот Полошко-кумановски Кирил.

Светата Педесетница - роденденот на светата Црква - денот кога Светиот Дух во вид на огнени јазици се симна врз апостолите и ги направи носители на благодатта Божја, создавајќи од нив свет собор на сите оние кои се повикани за спасение на тој начин што со својот живот и со своите дела ќе се вградат во телото на Црквата, секоја година свечено се прославува во сите православни храмови насекаде по светот.

Света Божествена Литургија се служеше и низ сите храмови во Повардарската епархија, а централното чествување на првиот ден од Педесетницата се одржа во Соборниот храм „Св. вмч. Пантелејмон“ во Велес, каде што Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Божествена Литургија.

По причестувањето на дел од верниците Митрополитот и свештенослужителите пристапија кон служење и на Вечерната богослужба, која во овој ден се извршува веднаш по Литургијата. По големот прокимен од страна на Владиката и свештенослужителите беа прочитани трите долги молитви предвидени за овој ден.

Новозаветната Педесетница е денот на славното исполнување на ветувањето за Христовото испраќање на Светиот Дух врз апостолите. Ова е крајно радосен, извонреден и утешителен настан. Куќата во која тие пребиваат еднодушни одеднаш е преисполнета со шум од небото, сличен на силен ветар, а разделени јазици, како огнени, се спуштаат врз секого од учениците. Од ова тие се исполнуваат со Дух Свети и почнуваат да го благовестат Евангелието на разни јазици, онака како што Светиот Дух им даваше да изговараат. За разлика од мистиката на Успението на Пресвета Богородица, на пример, при доаѓањето на славата на Господ и другите одондестрани и чудесни појави кое им се открива како видение на некои од присутните, настаните на Педесетница стануваат очигледни за сите, не само за достојните. За да ги видат, на ерусалимјаните не им беше неопходен духовниот вид, иако на виденото не дадоа сите еднаков духовен одговор. Значи, зборувањето на сите јазици на кои луѓето од Ерусалим зборуваа (бидејќи во него живееја дојденци од разни краеви) едни го гледаа како прекрасно чудо, други како знак на пијанство. Петар вдахновено го објаснува настанот и ги упатува на пророштвата за овој настан до Избраниот народ дојдени преку Пророкот Јоил. Благовеста на Петар допре до срцата на многубројните луѓе што го чуја и тие го примија покајанието заради името на Исуса Христа. Во тој ден се крстија и присоединија кон Црквата Христова околу три илјади души. Оттогаш наваму Педесетница се смета за роденеден на црквата Божја. За првпат по падот човекот ипостасно Го прима Светиот Дух и ја добива полната и реална можност да живее според благодатта.